Eōdem diē ab explōrātōribus certior factus hostēs sub monte cōnsēdisse mīlia passuum ab ipsīus ca

Prīmā lūce, cum summus mōns ā [Lūciō] Labiēnō tenērētur, ipse ab hostium castrīs nōn longius mīll

Postrīdiē eius diēī, quod omnīnō bīduum supererat, cum exercituī frūmentum mētīrī oportēret, et q

Postquam id animum advertit, cōpiās suās Caesar in proximum collem subdūcit equitātumque, quī sus

Caesar prīmum suō, deinde omnium ex cōnspectū remōtīs equīs, ut aequātō omnium perīculō spem fuga

Ita ancipitī proeliō diū atque ācriter pugnātum est.

Helvētiī omnium rērum inopiā adductī lēgātōs dē dēditiōne ad eum mīsērunt.

Quod ubi Caesar resciit, quōrum per fīnēs ierant hīs utī conquīrerent et redūcerent, sī sibi pūrg

Cum trīduī viam prōcessisset, nūntiātum est eī Ariovistum cum suīs omnibus cōpiīs ad occupandum V

15.1 Μ

16.1 ὅ

17.1 μ

18.1 κ

19.1 ἀ

20.1 μ

21 θάν

22.1 ε

23.1 ἐ

24.1 ο

25.1 ε

26.1 τ

27.1 ὥ

[1.1] Quī nāvālī proeliō dīmicātūrī sunt, ante in portū et in tranquillō marī flectunt gubernācul

10.1 “Sub tālī ergō terrōre et illā trānsāctā diē, exīmus ad vesperam, vidimusque camēlōs, quōs o

11. Haec mihi senex Malchus adulēscentulō rettulit; haec ego vōbīs nārrāvī senex.

2.1.

3.1. “Ego,” inquit, “mī nāte, Nisibēnī agellī colōnus, sōlus parentibus fuī.

4.1 “Dē Beroeā Edessam pergentibus, vīcīna est pūblicō itinerī sōlitūdō, per quam Saracēnī, incer

5.1.

6.1. “Ō nihil umquam tūtum apud diabolum! Ō multiplicēs et ineffābilēs eius īnsidiae!

7.1 “Post grande intervāllum, dum sōlus in erēmō sedeō, et praeter caelum terramque nihil videō,

8.1. “Regressō ad cubīle occurrit mulier. Trīstitiam animī vultū dissimulāre nōn potuī.

9.1. “Post diem tertium, dubiō aspectū procul respicimus duōs camēlīs īnsidentēs venīre concitē.

[1] Sānctus Brendānus, fīlius Finlocha nepōtis Altī, dē genere Eogēnī, stāgnī Lēn regiōnis Mumene

[11] Erat enim habitātiō eōrum sparsa; tamen ūnanimiter illōrum conversātiō in spē et fide et cār

[15] “Ascendentibus nōbīs et nāvigantibus, nebulae cooperuērunt nōs undique, in tantum ut vix pot

[20] Cum haec exposuimus intrā nōs, subitō appāruit quīdam vir magnō splendōre cōram nōbīs, quī s

[26] “Cōnfestim incohāvimus iter et ille praedictus vir nōbīscum pervēnit usque ad lītus ubi erat

[30] “Cum haec audīssem, coepī illōs cōnfortāre, dīcēns eīs: ‘Nōlīte, frātrēs, putāre aliquid nis

[35] “Illīc vērō mānsī duās continuās ebdomadās cum fīliolō meō, sine cibō et pōtū: in tantum hab

[6] Tunc Sānctus Barrindus, explētīs sermōnibus sānctī Brendānī, coepit nārrāre dē quādam īnsulā,

[1]     Cum autem vēnissent ad aliam īnsulam, coepit illa nāvis stāre, antequam portum

[8]     Frātrēs vērō coepērunt currere ad nāvim, dēprecantēs patrōcinium sānctī patris.

[1]     Cum autem nāvigāssent iuxtā illam īnsulam ubi erant per trīduum anteā, et vēnis

[1] Igitur sānctus Brendānus, dē omnī congregātiōne suā ēlēctīs bīnīs frātribus septem, conclūsit

[1] Dēfīnīvit igitur Sānctus Brendānus, et hī quī cum eō erant, ieiūnium quadrāgintā diērum, semp

[1] Post haec, acceptā benedictiōne sānctī patris et omnium monachōrum quī cum eō erant, profectu

[1] Cumque ille sōlus stetisset in lītore et benedīxisset portum, ecce trēs frātrēs supervēnerant

[1] Ascendit Sānctus Brendānus in nāvim.

[13]      Cum vērō omnēs ascendissent dē nāvī et stetissent forīs in terrā, praecē

[20]     Illa domus, in quā residēbant, erat quasi īnserta per parietēs, in circuitū, d

[26]      Cum autem frātrēs obdormīssent, vīdit sānctus Brendānus opus diabolī, īn

[5] Reficiēbant autem semper ad vesperam.

[9] Sānctus Brendānus, cum haec vīdisset, dīxit: “Nōlīte facere: stultum est enim quod agitis, qu

[1]     Post haec sānctus Brendānus cum suīs sociīs coepit iter agere et frātribus dīce

[6]      Ēlevantēs sē frātrēs ā terrā, ēlevātōque frātre ā praedictō sānctō patre,

[1]     Igitur frātrēs cum sānctō Brendānō vēnērunt ad lītus eiusdem īnsulae ubi erat i

[1]     Quādam diē vīdērunt īnsulam nōn longē ab illīs; cumque coepissent nāvigāre ad i

[13]     Sānctus Brendānus, ēlevātō illō dē terrā et datō ōsculō, dīxit: “Fīlī, Dominus

[21] Interrogābat quoque sānctus Brendānus illum, quōmodo potuissent ovēs esse tam magnae, sīcut

[8]     Cum illam alligāssent per cornua, sequēbātur illa—quasi domestica—illum quī ten