Navigatio Brendani 15.1-6 read by Christopher Francese

[1]     Quādam vērō diē appāruit illīs īnsula ā longē, quasi nūbēs. Dīxit sānctus Brendānus: “Fīliolī, cognōscitis vōs illam īnsulam?” [2] At illī dīxērunt: “Minimē.” At ille ait: “Ego cognōscō. [3] Ipsa est enim illa īnsula in quā fuimus alterō annō in coenā Dominī, ubi noster bonus prōcūrātor commorātur.” [4] Tunc frātrēs coepērunt nāvigāre ācriter prae gaudiō, quantum vīrēs eōrum poterant sustinēre. [5] Cum haec vir Deī vīdisset, dīxit: “Nōlīte, puerī, stultē fatīgāre membra vestra. [6] Nōnne Deus omnipotēns est gubernātor et nautor nostrae nāviculae? Dīmittite sibi, quia ipse dīrigit nostrum iter sīcut vult.”

article Nav