Dum rigidō fodit ōre fimum, dum quaeritat ēscam,
dum stupet inventā iaspide, gallus ait:
“Rēs ūtilī pretiōsa locō nātīque nitōris,
hāc in sorde iacēns nīl mihi messis habēs.
Sī tibi nunc esset, quī dēbuit esse, repertor 5
quem līmus sepelit, vīveret arte nitor.
Nec tibi conveniō, nec tū mihi; nec tibi prōsum,
nec mihi tū prōdes, plūs amō cāra minus.”
Tū gallō stolidum, tū iaspide pulchra sophīae
dōna notēs: stolidō nīl sapit ista seges. 10