Est lupus, est agnus: sitit hic, sitit ille, fluentum 

līmite nōn ūnō quaerit uterque sitī.

In summō bibit amne lupus, bibit agnus in īmō. 

Hunc timor impugnat verba movente lupō:

“Rūpistī pōtumque mihi rīvōque decōrem.” 5

Agnus utrumque negat sē ratiōne tuēns:

“Nec tibi nec rīvō nocuī: nam prōna supīnum

nescit iter nec adhūc unda nitōre caret.”    

Sīc iterum tonat ōre lupus: “Mihi damna mināris?” 

“Nōn minor,” agnus ait. Cui lupus: “Immō facis; 10

Fēcit idem tuus ante pater sex mēnsibus āctīs: 

Cum bene patrissēs, crīmine patris obī.”

Agnus ad haec: “Tantō nōn vīxī tempore, praedō.” 

Sīc tonat: “An loqueris, furcifer?” huncque vorat.

Sīc nocet innocuō nocuus, causamque nocendī 15

invenit. Hī rēgnant quālibet urbe lupī.

article Nav