[17] Hīs interdictīs verbīs, ecce ūndecim frātrēs occurrērunt obviam cum capsīs et crucibus et ymnīs, dīcentēs istud capitulum: [18] “Surgite, sānctī Deī, dē mānsiōnibus vestrīs et proficīsciminī obviam vēritātī. Locum sānctificāte, plēbem benedīcite, et nōs famulōs vestrōs in pāce cūstōdīre dignēminī.” [19] Fīnītō iam versiculō praedictō, pater monastēriī ōsculātus est sānctum Brendānum et suōs sociōs per ōrdinem; similiter et suī famulī ōsculābantur familiam sānctī virī.
[20] Datā pāce vicissim, dūxērunt illōs in monastērium, sīcut mōs est in occidentālibus partibus dūcere frātrēs, per ōrātiōnēs. [21] Post haec, abbās monastēriī cum monachīs coepērunt lavāre pedēs hospitum et cantāre: “Mandātum novum.” [22] Hīs fīnītīs, cum magnō silentiō excēpit illōs ad refectōrium. Pulsātō signō, lavātīsque manibus, fēcit omnēs residēre. [23] Iterum pulsātō secundō signō, surrēxit ūnus ex frātribus patris monastēriī, et coepit ministrāre mēnsam pānibus mīrī candōris et quibusdam rādīcibus incrēdibilis sapōris. [24] Sedēbant autem mixtim frātrēs cum hospitibus in ōrdine; inter duōs frātrēs semper pānis integer pōnēbātur. Īdem minister, pulsātō signō, ministrābat pōtum frātribus.