[86] (1) Athēniēnsēs quidem propter commūne iūs hūmānitātis ex captīvīs epistulīs Philippī Macedonis hostis suī ūnam epistulam, cum singulae pūblicē legerentur, recitārī prohibuērunt, quae erat ad uxōrem Olympiadem cōnscrīpta. Hostī potius pepercērunt, nē marītāle sēcrētum dīvulgārent, praeferendum ratī fās commūne propriae ultiōnī. (2) Tālēs hostēs adversum hostem; tū quālis fīlius adversum mātrem? Vidēs quam similia contendam. Tū tamen fīlius mātris epistulās dē amōre, ut ais, scrīptās in istō coetū lēgis, in quō sī aliquem poētam lascīviōrem iubērēris legere, profectō nōn audērēs: pudōre tamen aliquō impedīrēre. (3) Immō enim nunquam mātris tuae litterās attigissēs, sī ūllās aliās litterās attigissēs.
(4) At quam <nequiter> ausus es tuam ipsīus epistulam legendam dare, quam nimis irreverenter, nimis contumēliōsē et turpiter dē mātre tuā scrīptam, cum adhūc in eius sinū alerēre, mīserās clanculō ad Pontiānum, scīlicet nē semel peccāssēs ac tam bonum tuum factum optūtū capesseret. (5) Miser, nōn intellegis iccircō patruum tuum hoc fierī passum, quod sē hominibus pūrgāret, sī ex litterīs tuīs nōscerētur tē etiam prius quam ad eum commigrāssēs, etiam cum mātrī blandīrēre, tamen iam tum volpiōnem et impium fuisse.