[101] (1) Quid abnuis, quid recūsās, postquam sollicitūdinem dē hērēditāte mātērnā reppulistī?
At ego hāsce tabulās, Maxime, hīc ibīdem prō pedibus tuīs abiciō testorque mē deinceps incūriōsius habitūrum, quid Pudentilla testāmentō suō scrībat. (2) Ipse iam, ut libet, mātrem suam dē cēterō exōret: (3) mihi, ut ultrā prō eō dēprecer, locum nōn relīquit. Ipse iam, ut suī potēns ac vir, acerbissimās litterās mātrī dictet, īram eius dēlēniat: quī potuit perōrāre, poterit exōrāre.
Mihi iam dūdum satis est, sī nōn modo crīmina obiecta plēnissime dīluī, vērum etiam rādīcem iūdiciī huius, id est hērēditātis quaesītae invidiam, funditus sustulī.
(4) Illud etiam, nē quid omnium praeteream, priusquam perōrō, falsō obiectum revincam. Dīxistis mē magnā pecūniā mulieris pulcherrimum praedium meō nōmine ēmisse. (5) Dīcō exiguum hērēdiolum LX mīlibus nummum, id quoque nōn mē, sed Pudentillam suō nōmine ēmissē, Pudentillae nōmen in tabulīs esse, Pudentillae nōmine prō eō agellō tribūtum dēpendī. (6) Praesēns est quaestor pūblicus, cui dēpēnsum est, Corvīnius Celer, vir ōrnātus. Adest etiam tūtor auctor mulieris, vir gravissimus et sānctissimus, omnī cum honōre mihi nōminandus, Cassius Longīnus. (7) Quaere, Maxime, cuius ēmptiōnis auctor fuerit, quantulō pretiō mulier locuplēs agellum suum praestinārit.
[Testimōnium Cassī Longīnī tūtōris et Corvīnī Clēmentis quaestor]
(8) Estne ita ut dīxī? Uspiam in hāc ēmptiōne nōmen meum ascrīptum est? Num ipsum hērēdiolī pretium invidiōsum est, num vel hoc saltem in mē collātum?