[39.1] Hunc rērum cursum, quamquam nūllā verbōrum iactantiā epistulīs Agricolae auctum, ut erat Domitiānō mōris, fronte laetus, pectore ānxius excēpit. Inerat cōnscientia dērīsuī fuisse nūper falsum ē Germāniā triumphum, ēmptīs per commercia, quōrum habitūs et crīnēs in captīvōrum speciem fōrmārentur: at nunc vēram magnamque victōriam tot mīlibus hostium caesīs ingentī fāmā celebrārī. [39.2] Id sibi maximē formīdolōsum, prīvātī hominis nōmen suprā prīncipem attollī: frūstrā studia forī et cīvīlium artium decus in silentium ācta, sī mīlitārem glōriam alius occupāret; cētera utcumque facilius dissimulārī, ducis bonī imperātōriam virtūtem esse. [39.3] Tālibus cūrīs exercitus, quodque saevae cōgitātiōnis indicium erat, sēcrētō suō satiātus, optimum in praesentiā statuit repōnere odium, dōnec impetus fāmae et favor exercitūs languēsceret: nam etiam tum Agricola Britanniam obtinēbat.
Text Read Aloud