[69] πεισθέντος δὲ τοῦ Ἐπαινέτου ἐπὶ τούτοις καὶ ἀνελομένου τὴν γραφὴν ἣν ἐδίωκε Στέφανον, γενομένης συνόδου αὐτοῖς καὶ καθεζομένων διαιτητῶν τῶν ἐγγυητῶν, δίκαιον μὲν οὐδὲν εἶχε λέγειν Στέφανος, εἰς ἔκδοσιν δ᾽ ἠξίου τὸν Ἐπαίνετον τῇ τῆς Νεαίρας θυγατρὶ συμβαλέσθαι, λέγων τὴν ἀπορίαν τὴν αὑτοῦ καὶ τὴν ἀτυχίαν τὴν πρότερον γενομένην τῇ ἀνθρώπῳ πρὸς τὸν Φράστορα, καὶ ὅτι ἀπολωλεκὼς εἴη τὴν προῖκα, καὶ οὐκ ἂν δύναιτο πάλιν αὐτὴν ἐκδοῦναι·
[70] ‘σὺ δὲ καὶ κέχρησαι’ ἔφη ‘τῇ ἀνθρώπῳ, καὶ δίκαιος εἶ ἀγαθόν τι ποιῆσαι αὐτήν’, καὶ ἄλλους ἐπαγωγοὺς λόγους, οὓς ἄν τις δεόμενος ἐκ πονηρῶν πραγμάτων εἴποι ἄν. ἀκούσαντες δ᾽ ἀμφοτέρων αὐτῶν οἱ διαιτηταὶ διαλλάττουσιν αὐτούς, καὶ πείθουσι τὸν Ἐπαίνετον χιλίας δραχμὰς εἰσενεγκεῖν εἰς τὴν ἔκδοσιν τῇ θυγατρὶ τῇ Νεαίρας. καὶ ὅτι πάντα ταῦτα ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν μάρτυρας αὐτοὺς τοὺς ἐγγυητὰς καὶ διαιτητὰς γενομένους καλῶ.
[71] “Μάρτυρες
Ναυσίφιλος Κεφαλῆθεν, Ἀριστόμαχος Κεφαλῆθεν μαρτυροῦσιν ἐγγυηταὶ γενέσθαι Ἐπαινέτου τοῦ Ἀνδρίου, ὅτ᾽ ἔφη Στέφανος μοιχὸν εἰληφέναι Ἐπαίνετον· καὶ ἐπειδὴ ἐξῆλθεν Ἐπαίνετος παρὰ Στεφάνου καὶ κύριος ἐγένετο αὑτοῦ, γράψασθαι γραφὴν Στέφανον πρὸς τοὺς θεσμοθέτας, ὅτι αὐτὸν ἀδίκως εἷρξεν· καὶ αὐτοὶ διαλλακταὶ γενόμενοι διαλλάξαι Ἐπαίνετον καὶ Στέφανον· τὰς δὲ διαλλαγὰς εἶναι ἃς παρέχεται Ἀπολλόδωρος.” “Διαλλαγαί
ἐπὶ τοῖσδε διήλλαξαν Στέφανον καὶ Ἐπαίνετον οἱ διαλλακταί, τῶν μὲν γεγενημένων περὶ τὸν εἱργμὸν μηδεμίαν μνείαν ἔχειν, Ἐπαίνετον δὲ δοῦναι χιλίας δραχμὰς Φανοῖ εἰς ἔκδοσιν, ἐπειδὴ κέχρηται αὐτῇ πολλάκις· Στέφανον δὲ παρέχειν Φανὼ Ἐπαινέτῳ, ὁπόταν ἐπιδημῇ καὶ βούληται συνεῖναι αὐτῇ.”
notes
In arbitration, Epainetos withdrew his indictment against Stephanos; the latter dropped his claim on the 30 mnae and got Epainetos to contribute a thousand drachmas toward Phano’s future marriage.
69
ἐπὶ τούτοις: “on these terms”
διαιτητῶν: take as predicate.
εἷχε < ἔχω + infinitive = “to be able to”
εἰς ἔκδοσιν: “for the dowry”
ἠξίου...συμβαλέσθαι: “asked...to make a contribution”
ἀπολωλεκὼς εἴη: “had lost,” perfect optative active of ἀπόλλυμι
ἐκδοῦναι < ἐκδίδωμι, the verb related to ἔκδοσις
70
δίκαιος εἶ: Greek sometimes uses a personal construction (“you are just to”) where English uses an impersonal one (e.g., “it is just for you”).
ἀγαθόν τι ποιῆσαι αὐτήν: ποιέω can take, as here, a double accusative, of thing done and person to whom it is done.
ἐπαγωγούς: in the sense of being seductive or misleading
δεόμενος < δέω; used as a deponent, can mean “to beg”
ἐκ πονηρῶν πραγμάτων: ἐκ here governs a genitive of origin, specifically “of the Cause, Instrument or Means by which a thing is done” (LSJ III.5).
χιλίας δραχμάς: 1000 drachmas (10 mnae) is less than Stephanos was asking for earlier as ransom (i.e., 30 mnae).
εἰσενεγκεῖν < εἰσφέρω
71
ὅτ’= ὅτε
γράψασθαι: the implicit subject here is Epainetos.
διαλλαγαί: Dilts 2009 marks this passage as spurious, following Westermann.
Φανώ: here, accusative