Sī vērō, quoniam cāsūs apibus quoque nostrōs
vīta tulit, tristī languēbunt corpora morbō—
quod iam nōn dubiīs poteris cognoscere signīs:
continuō est aegrīs alius color; horrida vultum
dēfōrmat maciēs; tum corpora lūce carentum255
exportant tectīs et tristia fūnera dūcunt;
aut illae pedibus cōnexae ad līmina pendent
aut intus clausīs cūnctantur in aedibus omnēs
ignāvaeque famē et contractō frīgore pigrae.
Tum sonus audītur gravior, tractimque susurrant,260
frīgidus ut quondam silvīs immurmurat Auster,
ut mare sollicitum strīdit refluentibus undīs,
aestuat ut clausīs rapidus fornācibus ignis.