ἔνθʼ αὖτʼ ἄλλʼ ἐνόησε θεά, γλαυκῶπις Ἀθήνη·795

εἴδωλον ποίησε, δέμας δʼ ἤικτο γυναικί,

Ἰφθίμῃ, κούρῃ μεγαλήτορος Ἰκαρίοιο,

τὴν Εὔμηλος ὄπυιε Φερῇς ἔνι οἰκία ναίων.

πέμπε δέ μιν πρὸς δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο,

ἧος Πηνελόπειαν ὀδυρομένην γοόωσαν800

παύσειε κλαυθμοῖο γόοιό τε δακρυόεντος.

ἐς θάλαμον δʼ εἰσῆλθε παρὰ κληῖδος ἱμάντα,

στῆ δʼ ἄρʼ ὑπὲρ κεφαλῆς, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν·

εὕδεις, Πηνελόπεια, φίλον τετιημένη ἦτορ;

οὐ μέν σʼ οὐδὲ ἐῶσι θεοὶ ῥεῖα ζώοντες805

κλαίειν οὐδʼ ἀκάχησθαι, ἐπεί ῥʼ ἔτι νόστιμός ἐστι

σὸς παῖς· οὐ μὲν γάρ τι θεοῖς ἀλιτήμενός ἐστι.

τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περίφρων Πηνελόπεια,

ἡδὺ μάλα κνώσσουσʼ ἐν ὀνειρείῃσι πύλῃσιν·

τίπτε, κασιγνήτη, δεῦρʼ ἤλυθες; οὔ τι πάρος γε810

πωλέαι, ἐπεὶ μάλα πολλὸν ἀπόπροθι δώματα ναίεις·

καί με κέλεαι παύσασθαι ὀιζύος ἠδʼ ὀδυνάων

πολλέων, αἵ μʼ ἐρέθουσι κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,

ἣ πρὶν μὲν πόσιν ἐσθλὸν ἀπώλεσα θυμολέοντα,

παντοίῃς ἀρετῇσι κεκασμένον ἐν Δαναοῖσιν,815

ἐσθλόν, τοῦ κλέος εὐρὺ καθʼ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος·

νῦν αὖ παῖς ἀγαπητὸς ἔβη κοίλης ἐπὶ νηός,

νήπιος, οὔτε πόνων ἐὺ εἰδὼς οὔτʼ ἀγοράων.

τοῦ δὴ ἐγὼ καὶ μᾶλλον ὀδύρομαι ἤ περ ἐκείνου·

τοῦ δʼ ἀμφιτρομέω καὶ δείδια, μή τι πάθῃσιν,820

ἢ ὅ γε τῶν ἐνὶ δήμῳ, ἵνʼ οἴχεται, ἢ ἐνὶ πόντῳ·

δυσμενέες γὰρ πολλοὶ ἐπʼ αὐτῷ μηχανόωνται,

ἱέμενοι κτεῖναι πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι.

τὴν δʼ ἀπαμειβόμενον προσέφη εἴδωλον ἀμαυρόν·

θάρσει, μηδέ τι πάγχυ μετὰ φρεσὶ δείδιθι λίην·825

τοίη γάρ οἱ πομπὸς ἅμʼ ἔρχεται, ἥν τε καὶ ἄλλοι

ἀνέρες ἠρήσαντο παρεστάμεναι, δύναται γάρ,

Παλλὰς Ἀθηναίη· σὲ δʼ ὀδυρομένην ἐλεαίρει·

ἣ νῦν με προέηκε τεῒν τάδε μυθήσασθαι.

τὴν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·830

εἰ μὲν δὴ θεός ἐσσι θεοῖό τε ἔκλυες αὐδῆς,

εἰ δʼ ἄγε μοι καὶ κεῖνον ὀιζυρὸν κατάλεξον,

ἤ που ἔτι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο,

ἦ ἤδη τέθνηκε καὶ εἰν Ἀίδαο δόμοισι.

τὴν δʼ ἀπαμειβόμενον προσέφη εἴδωλον ἀμαυρόν·835

οὐ μέν τοι κεῖνόν γε διηνεκέως ἀγορεύσω,

ζώει ὅ γʼ ἦ τέθνηκε· κακὸν δʼ ἀνεμώλια βάζειν.

ὣς εἰπὸν σταθμοῖο παρὰ κληῖδα λιάσθη

ἐς πνοιὰς ἀνέμων. ἡ δʼ ἐξ ὕπνου ἀνόρουσε

κούρη Ἰκαρίοιο· φίλον δέ οἱ ἦτορ ἰάνθη,840

ὥς οἱ ἐναργὲς ὄνειρον ἐπέσσυτο νυκτὸς ἀμολγῷ.

μνηστῆρες δʼ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα

Τηλεμάχῳ φόνον αἰπὺν ἐνὶ φρεσὶν ὁρμαίνοντες.

ἔστι δέ τις νῆσος μέσσῃ ἁλὶ πετρήεσσα,

μεσσηγὺς Ἰθάκης τε Σάμοιό τε παιπαλοέσσης,845

Ἀστερίς, οὐ μεγάλη· λιμένες δʼ ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ

ἀμφίδυμοι· τῇ τόν γε μένον λοχόωντες Ἀχαιοί.

    796  εἴδωλον: here, an image appearing in a dream.

    797  Ἰφθίμῃ: Iphthime is the sister of Penelope and wife of Eumelos, the son of Admetus and Alcestis. Eumelos led the troops from Pherai in the Trojan War (Iliad 2.711–15).

    798  Φερῇς ἔνι: anastrophe.

    800  ἧος: ἕως ( = ἵνα), introducing a purpose clause with aorist optative (Smyth 2419).

    802  παρὰ κληῖδος ἱμάντα: “past the strap of the door-bolt,” that is, slipping through the closed and bolted door (“through the keyhole,” Stanford).

    806  νόστιμός: “able (or likely) to return” (LSJ νόστιμος I.2).

    807  ἀλιτήμενός: “sinful,” ptc., used as an adjective (LSJ ἀλιταίνω 4).

    809  ἐν ὀνειρείῃσι πύλῃσιν: the “gates of dreams,” one made of horn and one of ivory, are described in 19.560–69, the model for Aeneid 6.893–98.

    811  πωλέαι: 2nd sing. impf. mid. indic. > πωλέομαι.

    813  ἐρέθουσι: “disturb" > ἐρέθω (a poetic form of ἐρεθίζω).

    814–16  a repetition of 4.724–26.

    815  κεκασμένον: “excelling in,” masc. acc. sing. pres. ptc. > καίνυμαι, with dative.

    818  πόνων … ἀγοράων: gens., with εἰδὼς (“having knowledge of …”). ἀγορά, in Homer, is “assembly” rather than “marketplace.”

    819  τοῦ: Telemachus. ὀδύρομαι here takes a genitive (LSJ ὀδύρομαι 2).

    819  ἐκείνου: Odysseus.

    820  τοῦ: Telemachus. ἀμφιτρομέω takes a genitive.

    820  δείδια: 1st sing. pf. act. indic. > δείδω.

    821  ὅ γε: stating the subject of οἴχεται.

    821  τῶν: “of those men,” demonstrative.

    821  ἵν(α): “where.”

    825  θάρσει: 2nd sing. pres. imperat.

    825  δείδιθι: 2nd sing. pf. imperat. (with present force) > δείδω.

    826  οἱ πομπὸς ἅμ(α): “along with him as a guide.”

    827  ἠρήσαντο: gnomic aor. > ἀράομαι.

    829  τεῒν: = σοι.

    832  εἰ δ᾽ ἄγε: “come now,” preceding an imperative (Smyth 2348).

    832  κατάλεξον: “tell me all about,” 2nd sing. aor. imperat. > καταλέγω, with accusative.

    836  ἀγορεύσω: with accusative, like κατάλεξον in 832.

    837  ζώει ὅ γ᾽ ἦ τέθνηκε: a disjunctive indirect question (“whether … or …”), with the initial ἤ omitted. For this construction, and the accentuation of ἦ, see LSJ A.II.2.b.

    837  κακὸν: understand ἐστι.

    838  παρὰ κληῖδα: “past the bolt.” See the note on 820.

    838  λιάσθη: “shrank,” “disappeared,” 3rd sing. aor. mid./pass. indic. > λιάζομαι.

    841  οἱ … ἐπέσσυτο: “hurried to her” > ἐπισεύω.

    846  ἔνι … αὐτῇ: “there are in it.”

    846  ἔνι: = ἔνεισι > ἔνειμι.

    847  τῇ: “there.”

    847  τόν: Telemachus.

    847 μένον: = ἔμενον, unaugmented impf.

    article nav
    Previous
    Next

    Suggested Citation

    Thomas Van Nortwick and Rob Hardy, Homer: Odyssey 5–12. Carlisle, Pennsylvania: Dickinson College Commentaries, 2024. ISBN: 978-1-947822-17-7 https://dcc.dickinson.edu/homer-odyssey/iv-795-847