ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐμοί γε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ,
οὕνεκά μʼ αὖτις ἄνωγεν ἐπʼ ἠεροειδέα πόντον
Αἴγυπτόνδʼ ἰέναι, δολιχὴν ὁδὸν ἀργαλέην τε.
ἀλλὰ καὶ ὣς μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
ταῦτα μὲν οὕτω δὴ τελέω, γέρον, ὡς σὺ κελεύεις.485
ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
ἢ πάντες σὺν νηυσὶν ἀπήμονες ἦλθον Ἀχαιοί,
οὓς Νέστωρ καὶ ἐγὼ λίπομεν Τροίηθεν ἰόντες,
ἦέ τις ὤλετʼ ὀλέθρῳ ἀδευκέι ἧς ἐπὶ νηὸς
ἠὲ φίλων ἐν χερσίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσεν.490
ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ αὐτίκʼ ἀμειβόμενος προσέειπεν·
Ἀτρεΐδη, τί με ταῦτα διείρεαι; οὐδέ τί σε χρὴ
ἴδμεναι, οὐδὲ δαῆναι ἐμὸν νόον· οὐδέ σέ φημι
δὴν ἄκλαυτον ἔσεσθαι, ἐπὴν ἐὺ πάντα πύθηαι.
πολλοὶ μὲν γὰρ τῶν γε δάμεν, πολλοὶ δὲ λίποντο·495
ἀρχοὶ δʼ αὖ δύο μοῦνοι Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
ἐν νόστῳ ἀπόλοντο· μάχῃ δέ τε καὶ σὺ παρῆσθα.
εἷς δʼ ἔτι που ζωὸς κατερύκεται εὐρέι πόντῳ.
Αἴας μὲν μετὰ νηυσὶ δάμη δολιχηρέτμοισι.
Γυρῇσίν μιν πρῶτα Ποσειδάων ἐπέλασσεν500
πέτρῃσιν μεγάλῃσι καὶ ἐξεσάωσε θαλάσσης·
καί νύ κεν ἔκφυγε κῆρα καὶ ἐχθόμενός περ Ἀθήνῃ,
εἰ μὴ ὑπερφίαλον ἔπος ἔκβαλε καὶ μέγʼ ἀάσθη·
φῆ ῥʼ ἀέκητι θεῶν φυγέειν μέγα λαῖτμα θαλάσσης.
τοῦ δὲ Ποσειδάων μεγάλʼ ἔκλυεν αὐδήσαντος·505
αὐτίκʼ ἔπειτα τρίαιναν ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσιν
ἤλασε Γυραίην πέτρην, ἀπὸ δʼ ἔσχισεν αὐτήν·
καὶ τὸ μὲν αὐτόθι μεῖνε, τὸ δὲ τρύφος ἔμπεσε πόντῳ,
τῷ ῥʼ Αἴας τὸ πρῶτον ἐφεζόμενος μέγʼ ἀάσθη·
τὸν δʼ ἐφόρει κατὰ πόντον ἀπείρονα κυμαίνοντα.510
ὣς ὁ μὲν ἔνθʼ ἀπόλωλεν, ἐπεὶ πίεν ἁλμυρὸν ὕδωρ.
notes
489 ἧς: “his,” possessive adj.
492 με ταῦτα: double acc., with διείρεαι. For double accusative with verbs of asking, see Smyth 1628.
492 διείρεαι: 2nd sing. pres. act. indic. > διείρομαι.
493 δαῆναι: aor. act. infin. > δάω.
493 οὐδέ … φημι … : “I don’t think …,” introducing an accusative-infinitive construction of indirect discourse.
494 ἄκλαυτον: “without tears” (act.) rather than “unlamented” (pass.).
495 δάμεν: 3rd pl. aor. pass. indic. > δαμάζω.
497 μάχῃ: “at the battle,” dative of place (Smyth 1531).
499 Αἴας: “Locrian Ajax.”
500 Γυρῇσίν … / πέτρῃσιν: the location of the “Gyraean Rocks” is uncertain, possibly off Mykonos. The dative follows ἐπέλασσεν, “brought (him) to” (LSJ πελάζω B).
501 θαλάσσης: the genitive is governed by the prepositional prefix ἐξ– in ἐξεσάωσε.
502 κεν: introducing the apodosis of a past contrary-to-fact conditional.
502 Ἀθήνῃ: dative of agent (“hated by Athena”) or interest (“hateful to Athena”).
503 μέγ(α): adverbial.
503 ἀάσθη: “acted recklessly,” 3rd sing. aor. pass. indic. > ἀάω.
504 φῆ … φυγέειν: “he said that he escaped …” Because the subject of the infinitive is the same as that of the introductory verb (φῆ = ἔφη), the infinitive has no accusative subject.
507 ἤλασε: “struck” (LSJ ἐλαύνω II.2).
507 ἀπὸ … ἔσχισεν: “split,” tmesis > ἀποσχίζω.
508 τὸ μὲν …, τὸ δὲ τρύφος: “part (of the rock) …, and the part broken off …”
509 τῷ: with ἐφεζόμενος, with τρύφος (the broken and fallen part of the rock) as antecedent.
510 τὸν δ᾽ ἐφόρει: τὸν (“him”) is Ajax, and the subject of the verb is the rock.