ΑΡΚΕΣΙΛΑΩΙ ΚΥΡΗΝΑΙΩΙ
ΑΡΜΑΤΙ
Α΄Σάμερον μὲν χρή σε παρ᾿ ἀνδρὶ φίλῳ
στᾶμεν, εὐίππου βασιλῆι Κυράνας,
ὄφρα κωμάζοντι σὺν Ἀρκεσίλᾳ,
Μοῖσα, Λατοίδαισιν ὀφειλόμενον Πυ-
θῶνί τ᾿ αὔξῃς οὖρον ὕμνων,
ἔνθα ποτὲ χρυσέων Διὸς αἰετῶν πάρεδρος
5 οὐκ ἀποδάμου Ἀπόλλωνος τυχόντος ἱέρεα
χρῆσεν οἰκιστῆρα Βάττον
καρποφόρου Λιβύας, ἱεράν
νᾶσον ὡς ἤδη λιπὼν κτίσσειεν εὐάρματον
πόλιν ἐν ἀργινόεντι μαστῷ,
καὶ τὸ Μηδείας ἔπος ἀγκομίσαι
10ἑβδόμᾳ καὶ σὺν δεκάτᾳ γενεᾷ Θή-
ραιον, Αἰήτα τό ποτε ζαμενής
παῖς ἀπέπνευσ᾿ ἀθανάτου στόματος, δέσ-
ποινα Κόλχων. εἶπε δ᾿ οὕτως
ἡμιθέοισιν Ἰάσονος αἰχματᾶο ναύταις·
“Κέκλυτε, παῖδες ὑπερθύμων τε φωτῶν καὶ θεῶν·
φαμὶ γὰρ τᾶσδ᾿ ἐξ ἁλιπλά-
κτου ποτὲ γᾶς Ἐπάφοιο κόραν
15ἀστέων ῥίζαν φυτεύσεσθαι μελησιμβρότων
Διὸς ἐν Ἄμμωνος θεμέθλοις.
ἀντὶ δελφίνων δ᾿ ἐλαχυπτερύγων ἵπ-
πους ἀμείψαντες θοάς,
ἁνία τ᾿ ἀντ᾿ ἐρετμῶν δί-
φρους τε νωμάσοισιν ἀελλόποδας.
κεῖνος ὄρνις ἐκτελευτάσει μεγαλᾶν πολίων
20ματρόπολιν Θήραν γενέσθαι, τόν ποτε
Τριτωνίδος ἐν προχοαῖς
λίμνας θεῷ ἀνέρι εἰδομένῳ γαῖαν διδόντι
ξείνια πρῴραθεν Εὔφαμος καταβαίς
δέξατ᾿—αἰσίαν δ᾿ ἐπί οἱ Κρονίων
Ζεὺς πατὴρ ἔκλαγξε βροντάν—
Β΄ἁνίκ᾿ ἄγκυραν ποτὶ χαλκόγενυν
25ναῒ κριμνάντων ἐπέτοσσε, θοᾶς Ἀρ-
γοῦς χαλινόν· δώδεκα δὲ πρότερον
ἁμέρας ἐξ Ὠκεανοῦ φέρομεν νώ-
των ὕπερ γαίας ἐρήμων
ἐννάλιον δόρυ, μήδεσιν ἀνσπάσσαντες ἁμοῖς.
τουτάκι δ᾿ οἰοπόλος δαίμων ἐπῆλθεν, φαιδίμαν
ἀνδρὸς αἰδοίου πρόσοψιν
θηκάμενος· φιλίων δ᾿ ἐπέων
30ἄρχετο, ξείνοις ἅτ᾿ ἐλθόντεσσιν εὐεργέται
δεῖπν᾿ ἐπαγγέλλοντι πρῶτον.
ἀλλὰ γὰρ νόστου πρόφασις γλυκεροῦ
κώλυεν μεῖναι. φάτο δ᾿ Εὐρύπυλος Γαι-
αόχου παῖς ἀφθίτου Ἐννοσίδα
ἔμμεναι· γίνωσκε δ᾿ ἐπειγομένους· ἂν
δ᾿ εὐθὺς ἁρπάξαις ἀρούρας
35δεξιτερᾷ προτυχὸν ξένιον μάστευσε δοῦναι.
οὐδ᾿ ἀπίθησέ νιν, ἀλλ᾿ ἥρως ἐπ᾿ ἀκταῖσιν θορών,
χειρί οἱ χεῖρ᾿ ἀντερείσαις
δέξατο βώλακα δαιμονίαν.
πεύθομαι δ᾿ αὐτὰν κατακλυσθεῖσαν ἐκ δούρατος
ἐναλίαν βᾶμεν σὺν ἅλμᾳ
Β΄ἁνίκ᾿ ἄγκυραν ποτὶ χαλκόγενυν
25ναῒ κριμνάντων ἐπέτοσσε, θοᾶς Ἀρ-
γοῦς χαλινόν· δώδεκα δὲ πρότερον
ἁμέρας ἐξ Ὠκεανοῦ φέρομεν νώ-
των ὕπερ γαίας ἐρήμων
ἐννάλιον δόρυ, μήδεσιν ἀνσπάσσαντες ἁμοῖς.
τουτάκι δ᾿ οἰοπόλος δαίμων ἐπῆλθεν, φαιδίμαν
ἀνδρὸς αἰδοίου πρόσοψιν
θηκάμενος· φιλίων δ᾿ ἐπέων
30ἄρχετο, ξείνοις ἅτ᾿ ἐλθόντεσσιν εὐεργέται
δεῖπν᾿ ἐπαγγέλλοντι πρῶτον.
ἀλλὰ γὰρ νόστου πρόφασις γλυκεροῦ
κώλυεν μεῖναι. φάτο δ᾿ Εὐρύπυλος Γαι-
αόχου παῖς ἀφθίτου Ἐννοσίδα
ἔμμεναι· γίνωσκε δ᾿ ἐπειγομένους· ἂν
δ᾿ εὐθὺς ἁρπάξαις ἀρούρας
35δεξιτερᾷ προτυχὸν ξένιον μάστευσε δοῦναι.
οὐδ᾿ ἀπίθησέ νιν, ἀλλ᾿ ἥρως ἐπ᾿ ἀκταῖσιν θορών,
χειρί οἱ χεῖρ᾿ ἀντερείσαις
δέξατο βώλακα δαιμονίαν.
πεύθομαι δ᾿ αὐτὰν κατακλυσθεῖσαν ἐκ δούρατος
ἐναλίαν βᾶμεν σὺν ἅλμᾳ
40ἑσπέρας ὑγρῷ πελάγει σπομέναν. ἦ
μάν νιν ὤτρυνον θαμά
λυσιπόνοις θεραπόντεσ-
σιν φυλάξαι· τῶν δ᾿ ἐλάθοντο φρένες·
καί νυν ἐν τᾷδ᾿ ἄφθιτον νάσῳ κέχυται Λιβύας
εὐρυχόρου σπέρμα πρὶν ὥρας. εἰ γὰρ οἴ-
κοι νιν βάλε πὰρ χθόνιον
Ἀίδα στόμα, Ταίναρον εἰς ἱερὰν Εὔφαμος ἐλθών,
45υἱὸς ἱππάρχου Ποσειδάωνος ἄναξ,
τόν ποτ᾿ Εὐρώπα Τιτυοῦ θυγάτηρ
τίκτε Καφισοῦ παρ᾿ ὄχθαις,
Γ΄τετράτων παίδων κ᾿ ἐπιγεινομένων
αἷμά οἱ κείναν λάβε σὺν Δαναοῖς εὐ-
ρεῖαν ἄπειρον· τότε γὰρ μεγάλας
ἐξανίστανται Λακεδαίμονος Ἀργεί-
ου τε κόλπου καὶ Μυκηνᾶν.
50νῦν γε μὲν ἀλλοδαπᾶν κριτὸν εὑρήσει γυναικῶν
ἐν λέχεσιν γένος, οἵ κεν τάνδε σὺν τιμᾷ θεῶν
νᾶσον ἐλθόντες τέκωνται
φῶτα κελαινεφέων πεδίων
δεσπόταν· τὸν μὲν πολυχρύσῳ ποτ᾿ ἐν δώματι
Φοῖβος ἀμνάσει θέμισσιν
55Πύθιον ναὸν καταβάντα χρόνῳ
ὑστέρῳ, νάεσσι πολεῖς ἀγαγὲν Νεί-
λοιο πρὸς πῖον τέμενος Κρονίδα.”
ἦ ῥα Μηδείας ἐπέων στίχες· ἔπτα-
ξαν δ᾿ ἀκίνητοι σιωπᾷ
ἥροες ἀντίθεοι πυκινὰν μῆτιν κλύοντες.
ὦ μάκαρ υἱὲ Πολυμνάστου, σὲ δ᾿ ἐν τούτῳ λόγῳ
60χρησμὸς ὤρθωσεν μελίσσας
Δελφίδος αὐτομάτῳ κελάδῳ·
ἅ σε χαίρειν ἐστρὶς αὐδάσαισα πεπρωμένον
βασιλέ᾿ ἄμφανεν Κυράνᾳ,
δυσθρόου φωνᾶς ἀνακρινόμενον ποι-
νὰ τίς ἔσται πρὸς θεῶν.
ἦ μάλα δὴ μετὰ καὶ νῦν,
ὥτε φοινικανθέμου ἦρος ἀκμᾷ,
65παισὶ τούτοις ὄγδοον θάλλει μέρος Ἀρκεσίλας·
τῷ μὲν Ἀπόλλων ἅ τε Πυθὼ κῦδος ἐξ
Ἀμφικτιόνων ἔπορεν
ἱπποδρομίας. ἀπὸ δ᾿ αὐτὸν ἐγὼ Μοίσαισι δώσω
καὶ τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ· μετὰ γάρ
κεῖνο πλευσάντων Μινυᾶν, θεόπομ-
ποί σφισιν τιμαὶ φύτευθεν.
Δ΄τίς γὰρ ἀρχὰ δέξατο ναυτιλίας,
71τίς δὲ κίνδυνος κρατεροῖς ἀδάμαντος
δῆσεν ἅλοις; θέσφατον ἦν Πελίαν
ἐξ ἀγαυῶν Αἰολιδᾶν θανέμεν χεί-
ρεσσιν ἢ βουλαῖς ἀκνάμπτοις.
ἦλθε δέ οἱ κρυόεν πυκινῷ μάντευμα θυμῷ,
πὰρ μέσον ὀμφαλὸν εὐδένδροιο ῥηθὲν ματέρος
75τὸν μονοκρήπιδα πάντως
ἐν φυλακᾷ σχεθέμεν μεγάλᾳ,
εὖτ᾿ ἂν αἰπεινῶν ἀπὸ σταθμῶν ἐς εὐδείελον
χθόνα μόλῃ κλειτᾶς Ἰαολκοῦ,
ξεῖνος αἴτ᾿ ὦν ἀστός. ὁ δ᾿ ἦρα χρόνῳ
ἵκετ᾿ αἰχμαῖσιν διδύμαισιν ἀνὴρ ἔκ-
παγλος· ἐσθὰς δ᾿ ἀμφοτέρα νιν ἔχεν,
80ἅ τε Μαγνήτων ἐπιχώριος ἁρμό-
ζοισα θαητοῖσι γυίοις,
ἀμφὶ δὲ παρδαλέᾳ στέγετο φρίσσοντας ὄμβρους·
οὐδὲ κομᾶν πλόκαμοι κερθέντες ᾤχοντ᾿ ἀγλαοί,
ἀλλ᾿ ἅπαν νῶτον καταίθυσ-
σον. τάχα δ᾿ εὐθὺς ἰὼν σφετέρας
ἐστάθη γνώμας ἀταρβάκτοιο πειρώμενος
85ἐν ἀγορᾷ πλήθοντος ὄχλου.
τὸν μὲν οὐ γίνωσκον· ὀπιζομένων δ᾿ ἔμ-
πας τις εἶπεν καὶ τόδε·
“Οὔ τί που οὗτος Ἀπόλλων,
οὐδὲ μὰν χαλκάρματός ἐστι πόσις
Ἀφροδίτας· ἐν δὲ Νάξῳ φαντὶ θανεῖν λιπαρᾷ
Ἰφιμεδείας παῖδας, Ὦτον καὶ σέ, τολ-
μάεις Ἐπιάλτα ἄναξ.
90καὶ μὰν Τιτυὸν βέλος Ἀρτέμιδος θήρευσε κραιπνόν,
ἐξ ἀνικάτου φαρέτρας ὀρνύμενον,
ὄφρα τις τᾶν ἐν δυνατῷ φιλοτά-
των ἐπιψαύειν ἔραται.”
Ε΄τοὶ μὲν ἀλλάλοισιν ἀμειβόμενοι
γάρυον τοιαῦτ᾿· ἀνὰ δ᾿ ἡμιόνοις ξε-
στᾷ τ᾿ ἀπήνᾳ προτροπάδαν Πελίας
95ἵκετο σπεύδων· τάφε δ᾿ αὐτίκα παπτά-
ναις ἀρίγνωτον πέδιλον
δεξιτερῷ μόνον ἀμφὶ ποδί. κλέπτων δὲ θυμῷ
δεῖμα προσήνεπε· “Ποίαν γαῖαν, ὦ ξεῖν᾿, εὔχεαι
πατρίδ᾿ ἔμμεν; καὶ τίς ἀνθρώ-
πων σε χαμαιγενέων πολιᾶς
ἐξανῆκεν γαστρός; ἐχθίστοισι μὴ ψεύδεσιν
100καταμιάναις εἰπὲ γένναν.”
τὸν δὲ θαρσήσαις ἀγανοῖσι λόγοις
ὧδ᾿ ἀμείφθη· “Φαμὶ διδασκαλίαν Χεί-
ρωνος οἴσειν. ἀντρόθε γὰρ νέομαι
πὰρ Χαρικλοῦς καὶ Φιλύρας, ἵνα Κενταύ-
ρου με κοῦραι θρέψαν ἁγναί.
εἴκοσι δ᾿ ἐκτελέσαις ἐνιαυτοὺς οὔτε ἔργον
105οὔτ᾿ ἔπος ἐκτράπελον κείνοισιν εἰπὼν ἱκόμαν
οἴκαδ᾿, ἀρχαίαν κομίζων
πατρὸς ἐμοῦ, βασιλευομέναν
οὐ κατ᾿ αἶσαν, τάν ποτε Ζεὺς ὤπασεν λαγέτᾳ
Αἰόλῳ καὶ παισὶ τιμάν.
πεύθομαι γάρ νιν Πελίαν ἄθεμιν λευ-
καῖς πιθήσαντα φρασίν
110ἁμετέρων ἀποσυλᾶ-
σαι βιαίως ἀρχεδικᾶν τοκέων·
τοί μ᾿, ἐπεὶ πάμπρωτον εἶδον φέγγος, ὑπερφιάλου
ἁγεμόνος δείσαντες ὕβριν, κᾶδος ὡσ-
είτε φθιμένου δνοφερόν
ἐν δώμασι θηκάμενοι μίγα κωκυτῷ γυναικῶν,
κρύβδα πέμπον σπαργάνοις ἐν πορφυρέοις,
115νυκτὶ κοινάσαντες ὁδόν, Κρονίδᾳ
δὲ τράφεν Χείρωνι δῶκαν.
Ϝ´
ἀλλὰ τούτων μὲν κεφάλαια λόγων
ἴστε. λευκίππων δὲ δόμους πατέρων, κε-
δνοὶ πολῖται, φράσσατέ μοι σαφέως·
Αἴσονος γὰρ παῖς ἐπιχώριος οὐ ξεί-
ναν ἱκάνω γαῖαν ἄλλων.
φὴρ δέ με θεῖος Ἰάσονα κικλῄσκων προσαύδα.”
120ὣς φάτο· τὸν μὲν ἐσελθόντ᾿ ἔγνον ὀφθαλμοὶ πατρός·
ἐκ δ᾿ ἄρ᾿ αὐτοῦ πομφόλυξαν
δάκρυα γηραλέων γλεφάρων,
ἃν περὶ ψυχὰν ἐπεὶ γάθησεν ἐξαίρετον
γόνον ἰδὼν κάλλιστον ἀνδρῶν.
καὶ κασίγνητοί σφισιν ἀμφότεροι
125ἤλυθον κείνου γε κατὰ κλέος· ἐγγὺς
μὲν Φέρης κράναν Ὑπερῇδα λιπών,
ἐκ δὲ Μεσσάνας Ἀμυθάν· ταχέως δ᾿ Ἄ-
δματος ἷκεν καὶ Μέλαμπος
εὐμενέοντες ἀνεψιόν. ἐν δαιτὸς δὲ μοίρᾳ
μειλιχίοισι λόγοις αὐτοὺς Ἰάσων δέγμενος
ξείνι᾿ ἁρμόζοντα τεύχων
πᾶσαν ἐυφροσύναν τάνυεν
130ἀθρόαις πέντε δραπὼν νύκτεσσιν ἔν θ᾿ ἁμέραις
ἱερὸν εὐζοίας ἄωτον.
ἀλλ᾿ ἐν ἕκτᾳ πάντα λόγον θέμενος σπου-
δαῖον ἐξ ἀρχᾶς ἀνήρ
συγγενέσιν παρεκοινᾶθ᾿
οἱ δ᾿ ἐπέσποντ᾿. αἶψα δ᾿ ἀπὸ κλισιᾶν
ὦρτο σὺν κείνοισι· καί ῥ᾿ ἦλθον Πελία μέγαρον·
135ἐσσύμενοι δ᾿ εἴσω κατέσταν· τῶν δ᾿ ἀκού-
σαις αὐτὸς ὑπαντίασεν
Τυροῦς ἐρασιπλοκάμου γενεά· πραῢν δ᾿ Ἰάσων
μαλθακᾷ φωνᾷ ποτιστάζων ὄαρον
βάλλετο κρηπῖδα σοφῶν ἐπέων·
“Παῖ Ποσειδᾶνος Πετραίου,
Ζ΄ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένες ὠκύτεραι
140κέρδος αἰνῆσαι πρὸ δίκας δόλιον τρα-
χεῖαν ἑρπόντων πρὸς ἔπιβδαν ὅμως·
ἀλλ᾿ ἐμὲ χρὴ καὶ σὲ θεμισσαμένους ὀρ-
γὰς ὑφαίνειν λοιπὸν ὄλβον.
εἰδότι τοι ἐρέω· μία βοῦς Κρηθεῖ τε μάτηρ
καὶ θρασυμήδεϊ Σαλμωνεῖ· τρίταισιν δ᾿ ἐν γοναῖς
ἄμμες αὖ κείνων φυτευθέν-
τες σθένος ἀελίου χρύσεον
145λεύσσομεν. Μοῖραι δ᾿ ἀφίσταντ᾿, εἴ τις ἔχθρα πέλει
ὁμογόνοις αἰδῶ καλύψαι.
οὐ πρέπει νῷν χαλκοτόροις ξίφεσιν
οὐδ᾿ ἀκόντεσσιν μεγάλαν προγόνων τι-
μὰν δάσασθαι. μῆλά τε γάρ τοι ἐγώ
καὶ βοῶν ξανθὰς ἀγέλας ἀφίημ᾿ ἀ-
γρούς τε πάντας, τοὺς ἀπούρας
150ἁμετέρων τοκέων νέμεαι πλοῦτον πιαίνων·
κοὔ με πονεῖ τεὸν οἶκον ταῦτα πορσύνοντ᾿ ἄγαν·
ἀλλὰ καὶ σκᾶπτον μόναρχον
καὶ θρόνος, ᾧ ποτε Κρηθεΐδας
ἐγκαθίζων ἱππόταις εὔθυνε λαοῖς δίκας—
τὰ μὲν ἄνευ ξυνᾶς ἀνίας
155λῦσον, ἄμμιν μή τι νεώτερον ἐξ αὐ-
τῶν ἀναστάῃ κακόν.”
ὣς ἄρ᾿ ἔειπεν, ἀκᾷ δ᾿ ἀντ-
αγόρευσεν καὶ Πελίας· “Ἔσομαι
τοῖος· ἀλλ᾿ ἤδη με γηραιὸν μέρος ἁλικίας
ἀμφιπολεῖ· σὸν δ᾿ ἄνθος ἥβας ἄρτι κυ-
μαίνει· δύνασαι δ᾿ ἀφελεῖν
μᾶνιν χθονίων. κέλεται γὰρ ἑὰν ψυχὰν κομίξαι
160Φρίξος ἐλθόντας πρὸς Αἰήτα θαλάμους
δέρμα τε κριοῦ βαθύμαλλον ἄγειν,
τῷ ποτ᾿ ἐκ πόντου σαώθη
Η΄ἔκ τε ματρυιᾶς ἀθέων βελέων.
ταῦτά μοι θαυμαστὸς ὄνειρος ἰὼν φω-
νεῖ. μεμάντευμαι δ᾿ ἐπὶ Κασταλίᾳ,
εἰ μετάλλατόν τι· καὶ ὡς τάχος ὀτρύ-
νει με τεύχειν ναῒ πομπάν.
165τοῦτον ἄεθλον ἑκὼν τέλεσον· καί τοι μοναρχεῖν
καὶ βασιλευέμεν ὄμνυμι προήσειν. καρτερός
ὅρκος ἄμμιν μάρτυς ἔστω
Ζεὺς ὁ γενέθλιος ἀμφοτέροις.”
σύνθεσιν ταύταν ἐπαινήσαντες οἱ μὲν κρίθεν·
ἀτὰρ Ἰάσων αὐτὸς ἤδη
170ὤρνυεν κάρυκας ἐόντα πλόον
φαινέμεν παντᾷ. τάχα δὲ Κρονίδαο
Ζηνὸς υἱοὶ τρεῖς ἀκαμαντομάχαι
ἦλθον Ἀλκμήνας θ᾿ ἑλικογλεφάρου Λή-
δας τε, δοιοὶ δ᾿ ὑψιχαῖται
ἀνέρες, Ἐννοσίδα γένος, αἰδεσθέντες ἀλκάν,
ἔκ τε Πύλου καὶ ἀπ᾿ ἄκρας Ταινάρου· τῶν μὲν κλέος
175ἐσλὸν Εὐφάμου τ᾿ ἐκράνθη
σόν τε, Περικλύμεν᾿ εὐρυβία.
ἐξ Ἀπόλλωνος δὲ φορμιγκτὰς ἀοιδᾶν πατήρ
ἔμολεν, εὐαίνητος Ὀρφεύς.
πέμπε δ᾿ Ἑρμᾶς χρυσόραπις διδύμους υἱ-
οὺς ἐπ᾿ ἄτρυτον πόνον,
τὸν μὲν Ἐχίονα, κεχλά-
δοντας ἥβᾳ, τὸν δ᾿ Ἔρυτον. ταχέες
180ἀμφὶ Παγγαίου θεμέθλοις ναιετάοντες ἔβαν,
καὶ γὰρ ἑκὼν θυμῷ γελανεῖ θᾶσσον ἔν-
τυνεν βασιλεὺς ἀνέμων
Ζήταν Κάλαΐν τε πατὴρ Βορέας, ἄνδρας πτεροῖσιν
νῶτα πεφρίκοντας ἄμφω πορφυρέοις.
τὸν δὲ παμπειθῆ γλυκὺν ἡμιθέοι-
σιν πόθον ἔνδαιεν Ἥρα
Θ΄ναὸς Ἀργοῦς, μή τινα λειπόμενον
186τὰν ἀκίνδυνον παρὰ ματρὶ μένειν αἰ-
ῶνα πέσσοντ᾿, ἀλλ᾿ ἐπὶ καὶ θανάτῳ
φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅ-
λιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοις.
ἐς δ᾿ Ἰαολκὸν ἐπεὶ κατέβα ναυτᾶν ἄωτος,
λέξατο πάντας ἐπαινήσαις Ἰάσων. καί ῥά οἱ
190μάντις ὀρνίχεσσι καὶ κλά-
ροισι θεοπροπέων ἱεροῖς
Μόψος ἄμβασε στρατὸν πρόφρων· ἐπεὶ δ᾿ ἐμβόλου
κρέμασαν ἀγκύρας ὕπερθεν,
χρυσέαν χείρεσσι λαβὼν φιάλαν
ἀρχὸς ἐν πρύμνᾳ πατέρ᾿ Οὐρανιδᾶν ἐγ-
χεικέραυνον Ζῆνα, καὶ ὠκυπόρους
195κυμάτων ῥιπὰς ἀνέμους τ᾿ ἐκάλει νύ-
κτας τε καὶ πόντου κελεύθους
ἄματά τ᾿ εὔφρονα καὶ φιλίαν νόστοιο μοῖραν·
ἐκ νεφέων δέ οἱ ἀντάυσε βροντᾶς αἴσιον
φθέγμα· λαμπραὶ δ᾿ ἦλθον ἀκτῖ-
νες στεροπᾶς ἀπορηγνύμεναι.
ἀμπνοὰν δ᾿ ἥρωες ἔστασαν θεοῦ σάμασιν
200πιθόμενοι· κάρυξε δ᾿ αὐτοῖς
ἐμβαλεῖν κώπαισι τερασκόπος ἁδεί-
ας ἐνίπτων ἐλπίδας·
εἰρεσία δ᾿ ὑπεχώρη-
σεν ταχειᾶν ἐκ παλαμᾶν ἄκορος.
σὺν Νότου δ᾿ αὔραις ἐπ᾿ Ἀξείνου στόμα πεμπόμενοι
ἤλυθον· ἔνθ᾿ ἁγνὸν Ποσειδάωνος ἕσ-
σαντ᾿ ἐνναλίου τέμενος,
205φοίνισσα δὲ Θρηϊκίων ἀγέλα ταύρων ὑπᾶρχεν,
καὶ νεόκτιστον λίθων βωμοῖο θέναρ.
ἐς δὲ κίνδυνον βαθὺν ἱέμενοι
δεσπόταν λίσσοντο ναῶν,
Ι΄συνδρόμων κινηθμὸν ἀμαιμάκετον
ἐκφυγεῖν πετρᾶν. δίδυμαι γὰρ ἔσαν ζω-
αί, κυλινδέσκοντό τε κραιπνότεραι
210ἢ βαρυγδούπων ἀνέμων στίχες· ἀλλ᾿ ἤ-
δη τελευτὰν κεῖνος αὐταῖς
ἡμιθέων πλόος ἄγαγεν. ἐς Φᾶσιν δ᾿ ἔπειτεν
ἤλυθον, ἔνθα κελαινώπεσσι Κόλχοισιν βίαν
μεῖξαν Αἰήτᾳ παρ᾿ αὐτῷ.
πότνια δ᾿ ὀξυτάτων βελέων
ποικίλαν ἴυγγα τετράκναμον Οὐλυμπόθεν
215ἐν ἀλύτῳ ζεύξαισα κύκλῳ
μαινάδ᾿ ὄρνιν Κυπρογένεια φέρεν
πρῶτον ἀνθρώποισι λιτάς τ᾿ ἐπαοιδὰς
ἐκδιδάσκησεν σοφὸν Αἰσονίδαν,
ὄφρα Μηδείας τοκέων ἀφέλοιτ᾿ αἰ-
δῶ, ποθεινὰ δ᾿ Ἑλλὰς αὐτάν
ἐν φρασὶ καιομέναν δονέοι μάστιγι Πειθοῦς,
220καὶ τάχα πείρατ᾿ ἀέθλων δείκνυεν πατρωίων·
σὺν δ᾿ ἐλαίῳ φαρμακώσαισ᾿
ἀντίτομα στερεᾶν ὀδυνᾶν
δῶκε χρίεσθαι, καταίνησάν τε κοινὸν γάμον
γλυκὺν ἐν ἀλλάλοισι μεῖξαι.
ἀλλ᾿ ὅτ᾿ Αἰήτας ἀδαμάντινον ἐν μέσ-
σοις ἄροτρον σκίμψατο
225καὶ βόας, οἱ φλόγ᾿ ἀπὸ ξαν-
θᾶν γενύων πνέον καιομένοιο πυρός,
χαλκέαις δ᾿ ὁπλαῖς ἀράσσεσκον χθόν᾿ ἀμειβόμενοι·
τοὺς ἀγαγὼν ζεύγλᾳ πέλασσεν μοῦνος. ὀρ-
θὰς δ᾿ αὔλακας ἐντανύσαις
ἤλαυν᾿, ἀνὰ βωλακίας δ᾿ ὀρόγυιαν σχίζε νῶτον
γᾶς. ἔειπεν δ᾿ ὧδε· “Τοῦτ᾿ ἔργον βασιλεύς,
230ὅστις ἄρχει ναός, ἐμοὶ τελέσαις
ἄφθιτον στρωμνὰν ἀγέσθω,
ΙΑ΄ κῶας αἰγλᾶεν χρυσέῳ θυσάνῳ.”
ὣς ἄρ᾿ αὐδάσαντος ἀπὸ κρόκεον ῥί-
ψαις Ἰάσων εἷμα θεῷ πίσυνος
εἴχετ᾿ ἔργου· πῦρ δέ νιν οὐκ ἐόλει παμ-
φαρμάκου ξείνας ἐφετμαῖς.
σπασσάμενος δ᾿ ἄροτρον, βοέους δήσαις ἀνάγκᾳ
235ἔντεσιν αὐχένας ἐμβάλλων τ᾿ ἐριπλεύρῳ φυᾷ
κέντρον αἰανὲς βιατὰς
ἐξεπόνησ᾿ ἐπιτακτὸν ἀνήρ
μέτρον. ἴυξεν δ᾿ ἀφωνήτῳ περ ἔμπας ἄχει
δύνασιν Αἰήτας ἀγασθείς.
πρὸς δ᾿ ἑταῖροι καρτερὸν ἄνδρα φίλας
240ὤρεγον χεῖρας, στεφάνοισί τέ νιν ποί-
ας ἔρεπτον, μειλιχίοις τε λόγοις
ἀγαπάζοντ᾿. αὐτίκα δ᾿ Ἀελίου θαυ-
μαστὸς υἱὸς δέρμα λαμπρόν
ἔννεπεν, ἔνθα νιν ἐκτάνυσαν Φρίξου μάχαιραι·
ἔλπετο δ᾿ οὐκέτι οἱ κεῖνόν γε πράξασθαι πόνον.
κεῖτο γὰρ λόχμᾳ, δράκοντος
δ᾿ εἴχετο λαβροτατᾶν γενύων,
245ὃς πάχει μάκει τε πεντηκόντερον ναῦν κράτει,
τέλεσεν ἃν πλαγαὶ σιδάρου.
μακρά μοι νεῖσθαι κατ᾿ ἀμαξιτόν· ὥρα
γὰρ συνάπτει· καί τινα
οἶμον ἴσαμι βραχύν· πολ-
λοῖσι δ᾿ ἄγημαι σοφίας ἑτέροις.
κτεῖνε μὲν γλαυκῶπα τέχναις ποικιλόνωτον ὄφιν,
250ὦ Ἀρκεσίλα, κλέψεν τε Μήδειαν σὺν αὐ-
τᾳ, τὰν Πελιαοφόνον·
ἔν τ᾿ Ὠκεανοῦ πελάγεσσι μίγεν πόντῳ τ᾿ ἐρυθρῷ
Λαμνιᾶν τ᾿ ἔθνει γυναικῶν ἀνδροφόνων·
ἔνθα καὶ γυίων ἀέθλοις ἐπεδεί-
ξαντο ἶν᾿ ἐσθᾶτος ἀμφίς,
ΙΒ΄καὶ συνεύνασθεν. καὶ ἐν ἀλλοδαπαῖς
255σπέρμ᾿ ἀρούραις τουτάκις ὑμετέρας ἀ-
κτῖνος ὄλβου δέξατο μοιρίδιον
ἆμαρ ἢ νύκτες· τόθι γὰρ γένος Εὐφά-
μου φυτευθὲν λοιπὸν αἰεί
τέλλετο· καὶ Λακεδαιμονίων μιχθέντες ἀνδρῶν
ἤθεσιν ἔν ποτε Καλλίσταν ἀπῴκησαν χρόνῳ
νᾶσον· ἔνθεν δ᾿ ὔμμι Λατοί-
δας ἔπορεν Λιβύας πεδίον
260σὺν θεῶν τιμαῖς ὀφέλλειν, ἄστυ χρυσοθρόνου
διανέμειν θεῖον Κυράνας
ὀρθόβουλον μῆτιν ἐφευρομένοις.
γνῶθι νῦν τὰν Οἰδιπόδα σοφίαν· εἰ
γάρ τις ὄζους ὀξυτόμῳ πελέκει
ἐξερείψειεν μεγάλας δρυός, αἰσχύ-
νοι δέ οἱ θαητὸν εἶδος,
265καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον περ᾿ αὐτᾶς,
εἴ ποτε χειμέριον πῦρ ἐξίκηται λοίσθιον,
ἢ σὺν ὀρθαῖς κιόνεσσιν
δεσποσύναισιν ἐρειδομένα
μόχθον ἄλλοις ἀμφέπει δύστανον ἐν τείχεσιν,
ἑὸν ἐρημώσαισα χῶρον.
270ἐσσὶ δ᾿ ἰατὴρ ἐπικαιρότατος, Παι-
άν τέ σοι τιμᾷ φάος.
χρὴ μαλακὰν χέρα προσβάλ-
λοντα τρώμαν ἕλκεος ἀμφιπολεῖν.
ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν σεῖσαι καὶ ἀφαυροτέροις·
ἀλλ᾿ ἐπὶ χώρας αὖτις ἕσσαι δυσπαλὲς
δὴ γίνεται, ἐξαπίνας
εἰ μὴ θεὸς ἁγεμόνεσσι κυβερνατὴρ γένηται.
275τὶν δὲ τούτων ἐξυφαίνονται χάριτες.
τλᾶθι τᾶς εὐδαίμονος ἀμφὶ Κυρά-
νας θέμεν σπουδὰν ἅπασαν.
ΙΓ΄τῶν δ᾿ Ὁμήρου καὶ τόδε συνθέμενος
ῥῆμα πόρσυν᾿· ἄγγελον ἐσλὸν ἔφα τι-
μὰν μεγίσταν πράγματι παντὶ φέρειν·
αὔξεται καὶ Μοῖσα δι᾿ ἀγγελίας ὀρ-
θᾶς. ἐπέγνω μὲν Κυράνα
280καὶ τὸ κλεεννότατον μέγαρον Βάττου δικαιᾶν
Δαμοφίλου πραπίδων. κεῖνος γὰρ ἐν παισὶν νέος,
ἐν δὲ βουλαῖς πρέσβυς ἐγκύρ-
σαις ἑκατονταετεῖ βιοτᾷ,
ὀρφανίζει μὲν κακὰν γλῶσσαν φαεννᾶς ὀπός,
ἔμαθε δ᾿ ὑβρίζοντα μισεῖν,
285οὐκ ἐρίζων ἀντία τοῖς ἀγαθοῖς,
οὐδὲ μακύνων τέλος οὐδέν. ὁ γὰρ και-
ρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει.
εὖ νιν ἔγνωκεν· θεράπων δέ οἱ, οὐ δρά-
στας ὀπαδεῖ. φαντὶ δ᾿ ἔμμεν
τοῦτ᾿ ἀνιαρότατον, καλὰ γινώσκοντ᾿ ἀνάγκᾳ
ἐκτὸς ἔχειν πόδα. καὶ μὰν κεῖνος Ἄτλας οὐρανῷ
290προσπαλαίει νῦν γε πατρῴ-
ας ἀπὸ γᾶς ἀπό τε κτεάνων·
λῦσε δὲ Ζεὺς ἄφθιτος Τιτᾶνας. ἐν δὲ χρόνῳ
μεταβολαὶ λήξαντος οὔρου
ἱστίων. ἀλλ᾿ εὔχεται οὐλομέναν νοῦ-
σον διαντλήσαις ποτέ
οἶκον ἰδεῖν, ἐπ᾿ Ἀπόλλω-
νός τε κράνᾳ συμποσίας ἐφέπων
295θυμὸν ἐκδόσθαι πρὸς ἥβαν πολλάκις, ἔν τε σοφοῖς
δαιδαλέαν φόρμιγγα βαστάζων πολί-
ταις ἡσυχίᾳ θιγέμεν,
μήτ᾿ ὦν τινι πῆμα πορών, ἀπαθὴς δ᾿ αὐτὸς πρὸς ἀστῶν·
καί κε μυθήσαιθ᾿, ὁποίαν, Ἀρκεσίλα,
εὗρε παγὰν ἀμβροσίων ἐπέων,
πρόσφατον Θήρᾳ ξενωθείς.