13.139–183

τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεὺς·

ὢ πόποι, ἐννοσίγαιʼ εὐρυσθενές, οἷον ἔειπες.140

οὔ τί σʼ ἀτιμάζουσι θεοί· χαλεπὸν δέ κεν εἴη

πρεσβύτατον καὶ ἄριστον ἀτιμίῃσιν ἰάλλειν.

ἀνδρῶν δʼ εἴ πέρ τίς σε βίῃ καὶ κάρτεϊ εἴκων

οὔ τι τίει. σοὶ δʼ ἐστὶ καὶ ἐξοπίσω τίσις αἰεί.

ἔρξον ὅπως ἐθέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο θυμῷ145

τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων·

αἶψά κʼ ἐγὼν ἔρξαιμι, κελαινεφές, ὡς ἀγορεύεις·

ἀλλὰ σὸν αἰεὶ θυμὸν ὀπίζομαι ἠδʼ ἀλεείνω.

13.93–138

εὖτʼ ἀστὴρ ὑπερέσχε φαάντατος, ὅς τε μάλιστα

ἔρχεται ἀγγέλλων φάος Ἠοῦς ἠριγενείης,

τῆμος δὴ νήσῳ προσεπίλνατο ποντοπόρος νηῦς.95

Φόρκυνος δέ τίς ἐστι λιμήν, ἁλίοιο γέροντος,

ἐν δήμῳ Ἰθάκης· δύο δὲ προβλῆτες ἐν αὐτῷ

ἀκταὶ ἀπορρῶγες, λιμένος ποτιπεπτηυῖαι,

αἵ τʼ ἀνέμων σκεπόωσι δυσαήων μέγα κῦμα

ἔκτοθεν· ἔντοσθεν δέ τʼ ἄνευ δεσμοῖο μένουσι100

νῆες ἐΰσσελμοι, ὅτʼ ἂν ὅρμου μέτρον ἵκωνται.

αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύφυλλος ἐλαίη,

13.47–92

πεμπέμεναι τὸν ξεῖνον, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπεν.

καὶ τότε κήρυκα προσέφη μένος Ἀλκινόοιο·

Ποντόνοε, κρητῆρα κερασσάμενος μέθυ νεῖμον50

πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον, ὄφρʼ εὐξάμενοι Διὶ πατρὶ

τὸν ξεῖνον πέμπωμεν ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.

ὣς φάτο, Ποντόνοος δὲ μελίφρονα οἶνον ἐκίρνα,

νώμησεν δʼ ἄρα πᾶσιν ἐπισταδόν· οἱ δὲ θεοῖσιν

ἔσπεισαν μακάρεσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,55

αὐτόθεν ἐξ ἑδρέων. ἀνὰ δʼ ἵστατο δῖος Ὀδυσσεύς,

Ἀρήτῃ δʼ ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον,

13.1–46

ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ,

κηληθμῷ δʼ ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.

τὸν δʼ αὖτʼ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·

ὦ Ὀδυσεῦ, ἐπεὶ ἵκευ ἐμὸν ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ,

ὑψερεφές, τῷ σʼ οὔ τι παλιμπλαγχθέντα γʼ ὀΐω5

ἂψ ἀπονοστήσειν, εἰ καὶ μάλα πολλὰ πέπονθας.

ὑμέων δʼ ἀνδρὶ ἑκάστῳ ἐφιέμενος τάδε εἴρω,

ὅσσοι ἐνὶ μεγάροισι γερούσιον αἴθοπα οἶνον

αἰεὶ πίνετʼ ἐμοῖσιν, ἀκουάζεσθε δʼ ἀοιδοῦ.

εἵματα μὲν δὴ ξείνῳ ἐϋξέστῃ ἐνὶ χηλῷ10

Greek Boy 22

IV ε. TA EN ΟIKIAI


οὐκ ἀγνοεῖς δὴ ὁπόσα δωμάτιά ἐστιν ἐν τῇ ἡμετέρᾳ οἰκίᾳ· λέγω ὅτι δέκα. εἰσὶ δὲ καὶ ἐν αὐτῇ δίφροι, ἐφ’ ὧν καθίζομεν, καὶ κλῖναι, ἐν αἷς καθεύδομεν, καὶ τράπεζαι, ἐφ’ ὧν ἐστι τὰ σιτία καὶ ὁ οἶνος· τὰ μὲν σιτία ἐσθίομεν, τὸν δ’ οἶνον πίνομεν. ποτήρια δ’ ἐστὶν ἡμῖν ἐξ ὧν πίνομεν, λεκάναι δ’ ἐξ ὧν ἐσθίομεν τὰ σιτία. καὶ μὴν ποῖά ἐστὶν ἡμῖν τὰ σιτία; ἄρτος μὲν καὶ μᾶζα, τυρὸς λευκός, καὶ ὀρνίθεια ᾠά· 

Greek Boy 21.1

ΙV. ΟΙΚΙΑ
ὥρα νῦν λέγειν σοι τὰ περὶ τῆς οἰκίας. μικρὰ ἐστιν ἡ οἰκία ἡμῶν· τί μήν; οὐ γὰρ πολλοί ἐσμεν, οὐδὲ πλούσιοι.

πρῶτον μὲν ἐκ τῆς ὁδοῦ ὁρῶμεν τοῖχον, καὶ ἐν τῷ τοίχῳ πύλας· ἀνοικταί εἰσιν αἱ πύλαι. ἐντὸς δὲ τῶν πυλῶν βλέπομεν αὐλήν, καὶ ἐν τῇ αὐλῇ τὰ ὀρνίθια καὶ ἴσως ἢ ἵππον ἢ ὄνον ἢ ἡμίονον. ἆρ’ ἀγνοεῖς ποῖα ἐστὶ τάδε; ὁ μὲν ἵππος ἕλκει τὴν ἅμαξαν· ὁ δ’ ὄνος ὅμοιος μὲν ἵππῳ ἐστί, διαφέρει δέ· καὶ γὰρ μικρότερός ἐστι, καὶ ἔχει μιαρὰν τὴν φωνήν, καὶ ἐσθίει ἀκάνθας. ὁ δ’ ἡμίονος τέκνον ἐστὶν ἵππου καὶ ὄνου.