ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ,
κηληθμῷ δʼ ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.
τὸν δʼ αὖτʼ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
ὦ Ὀδυσεῦ, ἐπεὶ ἵκευ ἐμὸν ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ,
ὑψερεφές, τῷ σʼ οὔ τι παλιμπλαγχθέντα γʼ ὀΐω5
ἂψ ἀπονοστήσειν, εἰ καὶ μάλα πολλὰ πέπονθας.
ὑμέων δʼ ἀνδρὶ ἑκάστῳ ἐφιέμενος τάδε εἴρω,
ὅσσοι ἐνὶ μεγάροισι γερούσιον αἴθοπα οἶνον
αἰεὶ πίνετʼ ἐμοῖσιν, ἀκουάζεσθε δʼ ἀοιδοῦ.
εἵματα μὲν δὴ ξείνῳ ἐϋξέστῃ ἐνὶ χηλῷ10
VΙΙ. ΔΗΜΟΙ
ΙV γ. ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ
IV ε. TA EN ΟIKIAI
οὐκ ἀγνοεῖς δὴ ὁπόσα δωμάτιά ἐστιν ἐν τῇ ἡμετέρᾳ οἰκίᾳ· λέγω ὅτι δέκα. εἰσὶ δὲ καὶ ἐν αὐτῇ δίφροι, ἐφ’ ὧν καθίζομεν, καὶ κλῖναι, ἐν αἷς καθεύδομεν, καὶ τράπεζαι, ἐφ’ ὧν ἐστι τὰ σιτία καὶ ὁ οἶνος· τὰ μὲν σιτία ἐσθίομεν, τὸν δ’ οἶνον πίνομεν. ποτήρια δ’ ἐστὶν ἡμῖν ἐξ ὧν πίνομεν, λεκάναι δ’ ἐξ ὧν ἐσθίομεν τὰ σιτία. καὶ μὴν ποῖά ἐστὶν ἡμῖν τὰ σιτία; ἄρτος μὲν καὶ μᾶζα, τυρὸς λευκός, καὶ ὀρνίθεια ᾠά·
ΙV. ΟΙΚΙΑ
ὥρα νῦν λέγειν σοι τὰ περὶ τῆς οἰκίας. μικρὰ ἐστιν ἡ οἰκία ἡμῶν· τί μήν; οὐ γὰρ πολλοί ἐσμεν, οὐδὲ πλούσιοι.
πρῶτον μὲν ἐκ τῆς ὁδοῦ ὁρῶμεν τοῖχον, καὶ ἐν τῷ τοίχῳ πύλας· ἀνοικταί εἰσιν αἱ πύλαι. ἐντὸς δὲ τῶν πυλῶν βλέπομεν αὐλήν, καὶ ἐν τῇ αὐλῇ τὰ ὀρνίθια καὶ ἴσως ἢ ἵππον ἢ ὄνον ἢ ἡμίονον. ἆρ’ ἀγνοεῖς ποῖα ἐστὶ τάδε; ὁ μὲν ἵππος ἕλκει τὴν ἅμαξαν· ὁ δ’ ὄνος ὅμοιος μὲν ἵππῳ ἐστί, διαφέρει δέ· καὶ γὰρ μικρότερός ἐστι, καὶ ἔχει μιαρὰν τὴν φωνήν, καὶ ἐσθίει ἀκάνθας. ὁ δ’ ἡμίονος τέκνον ἐστὶν ἵππου καὶ ὄνου.
