ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
καδδραθέτην δʼ οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μίνυνθα·
αἶψα γὰρ Ἠὼς ἦλθεν ἐΰθρονος. οἱ δʼ ἐπὶχέρσου495
Τηλεμάχου ἕταροι λύον ἱστία, κὰδ δʼ ἕλονἱστὸν
καρπαλίμως, τὴν δʼ εἰς ὅρμον προέρυσσαν ἐρετμοῖς·
ἐκ δʼ εὐνὰς ἔβαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσιʼ ἔδησαν·
ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης,
δεῖπνόν τʼ ἐντύνοντο κερῶντό τε αἴθοπα οἶνον.500
αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
τοῖσι δὲ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἤρχετο μύθων·
ὑμεῖς μὲν νῦν ἄστυδʼ ἐλαύνετε νῆα μέλαιναν,
αὐτὰρ ἐγὼν ἀγροὺς ἐπιείσομαι ἠδὲ βοτῆρας·
ἑσπέριος δʼ εἰς ἄστυ ἰδὼν ἐμὰ ἔργα κάτειμι.505
ἠῶθεν δέ κεν ὔμμιν ὁδοιπόριον παραθείμην,
δαῖτʼ ἀγαθὴν κρειῶν τε καὶ οἴνου ἡδυπότοιο.
τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·
πῆ γὰρ ἐγώ, φίλε τέκνον, ἴω; τεῦ δώμαθʼ ἵκωμαι
ἀνδρῶν οἳ κραναὴν Ἰθάκην κάτα κοιρανέουσιν;510
ἦ ἰθὺς σῆς μητρὸς ἴω καὶ σοῖο δόμοιο;
τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
ἄλλως μέν σʼ ἂν ἐγώ γε καὶ ἡμέτερόνδε κελοίμην
ἔρχεσθʼ· οὐ γάρ τι ξενίων ποθή· ἀλλὰ σοὶ αὐτῷ
χεῖρον, ἐπεί τοι ἐγὼ μὲν ἀπέσσομαι, οὐδέ σεμήτηρ515
ὄψεται· οὐ μὲν γάρ τι θαμὰ μνηστῆρσʼ ἐνὶ οἴκῳ
φαίνεται, ἀλλʼ ἀπὸ τῶν ὑπερωΐῳ ἱστὸν ὑφαίνει.
ἀλλά τοι ἄλλον φῶτα πιφαύσκομαι ὅν κεν ἵκοιο,
Εὐρύμαχον, Πολύβοιο δαΐφρονος ἀγλαὸν υἱόν,
τὸν νῦν ἶσα θεῷ Ἰθακήσιοι εἰσορόωσι·520
καὶ γὰρ πολλὸν ἄριστος ἀνὴρ μέμονέν τεμάλιστα
μητέρʼ ἐμὴν γαμέειν καὶ Ὀδυσσῆος γέρας ἕξειν.
ἀλλὰ τά γε Ζεὺς οἶδεν Ὀλύμπιος, αἰθέρι ναίων,
εἴ κέ σφι πρὸ γάμοιο τελευτήσει κακὸν ἦμαρ.
notes
The scene shifts to Telemachus on his return to Ithaka
494 καδδραθέτην: 3rd dual aor. act. indic., apocope > καταδαρθάνω.
495 οἱ δ᾽: the action shifts back to Telemachus and his companions.
495 ἐπὶ: “near” (rather than “on”), with genitive (LSJ ἐπί I.1).
496 κὰδ δ᾽ ἕλον: “took down,” tmesis > καθαιρέω.
498 ἐκ … ἔβαλον … ἔδησαν / ἐκ … βαῖνον: “threw out, … tied down, … disembarked,” tmesis > ἐκβάλλω, καταδέω, ἐκβαίνω.
500 κερῶντό: 3rd pl. impf. mid./pass. indic. > κεράννυμι.
504 ἐπιείσομαι: fut. > ἔπειμι.
504 ἔργα: “farms,” “lands.”
509 τεῦ: = τίνος, masc. gen. interrogative pron.
511 ἰθὺς: “straight to (gen.)” (LSJ ἰθύς A.II.1).
513 ἄλλως: “under other circumstances.”
513 ἡμέτερόνδε: εἰς ἡμέτερον δῶμα.
514 ἔρχεσθ᾽: = ἔρχεσθαι, infin.
514 ποθή: “want of (gen.)” (LSJ ποθή 2).
516 μνηστῆρσ(ι): “to the suitors.”
517 ἀπὸ τῶν: “away from them (the suitors).”
517 ὑπερωΐῳ: locative dat.
517 ἱστὸν ὑφαίνειν: “weaves at the loom” (LSJ ὑφαίνω I).
520 ἶσα: adverbial.
521 ἄριστος: understand ἐστί.
524 εἴ κέ … τελευτήσει: “whether … he will bring about …” Smyth notes that ἐάν (εἴ κέ) “rarely, if ever, means whether” (Smyth 2672), but here it is the best possibility. τελευτήσει is a future form, making this (according to Merry) the only instance in Homer of εἴ κε with a future indicative, although the form could be a short-vowel subjunctive.
524 κακὸν ἦμαρ: a euphemism for “death” or “the day of death.”