ὣς ἄρα οἱ εἰπόντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις,525
κίρκος, Ἀπόλλωνος ταχὺς ἄγγελος· ἐν δὲπόδεσσι
τίλλε πέλειαν ἔχων, κατὰ δὲ πτερὰ χεῦενἔραζε
μεσσηγὺς νηός τε καὶ αὐτοῦ Τηλεμάχοιο.
τὸν δὲ Θεοκλύμενος ἑτάρων ἀπονόσφι καλέσσας
ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·530
Τηλέμαχʼ, οὔ τοι ἄνευ θεοῦ ἔπτατο δεξιὸς ὄρνις·
ἔγνων γάρ μιν ἐσάντα ἰδὼν οἰωνὸν ἐόντα.
ὑμετέρου δʼ οὐκ ἔστι γένος βασιλεύτερον ἄλλο
ἐν δήμῳ Ἰθάκης, ἀλλʼ ὑμεῖς καρτεροὶ αἰεί.
τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·535
αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔπος τετελεσμένον εἴη·
τῷ κε τάχα γνοίης φιλότητά τε πολλά τε δῶρα
ἐξ ἐμεῦ, ὡς ἄν τίς σε συναντόμενος μακαρίζοι.
ἦ καὶ Πείραιον προσεφώνεε, πιστὸν ἑταῖρον·
Πείραιε Κλυτίδη, σὺ δέ μοι τά περ ἄλλα μάλιστα540
πείθῃ ἐμῶν ἑτάρων, οἵ μοι Πύλον εἰς ἅμʼ ἕποντο·
καὶ νῦν μοι τὸν ξεῖνον ἄγων ἐν δώμασι σοῖσιν
ἐνδυκέως φιλέειν καὶ τιέμεν, εἰς ὅ κεν ἔλθω.
τὸν δʼ αὖ Πείραιος δουρικλυτὸς ἀντίον ηὔδα·
Τηλέμαχʼ, εἰ γάρ κεν σὺ πολὺν χρόνον ἐνθάδε μίμνοι,545
τόνδε τʼ ἐγὼ κομιῶ, ξενίων δέ οἱ οὐ ποθὴἔσται.
ὣς εἰπὼν ἐπὶ νηὸς ἔβη, ἐκέλευσε δʼ ἑταίρους
αὐτούς τʼ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι.
οἱ δʼ αἶψʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῗσι καθῖζον.
Τηλέμαχος δʼ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,550
εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος, ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
νηὸς ἀπʼ ἰκριόφιν· τοὶ δὲ πρυμνήσιʼ ἔλυσαν.
οἱ μὲν ἀνώσαντες πλέον ἐς πόλιν, ὡς ἐκέλευσε
Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο·
τὸν δʼ ὦκα προβιβάντα πόδες φέρον, ὄφρʼ ἵκετʼ αὐλήν,555
ἔνθα οἱ ἦσαν ὕες μάλα μυρίαι, ᾗσι συβώτης
ἐσθλὸς ἐὼν ἐνίαυεν, ἀνάκτεσιν ἤπια εἰδώς,
notes
Theoclymenus sees a favorable omen
526 ἐν δὲ πόδεσσι: with ἔχων.
527 κατὰ … χεῦεν: “was letting fall,” “was scattering,” 3rd sing. impf. act. indic., tmesis > καταχέω.
530 ἔν τ᾽ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ: “grasped his hand,” a common formula.
532 ἔγνων … μιν … ἐόντα: “I recognized that he was …” (Smyth 2016).
537 κε … γνοίης: “polite” imperat. opt. (Smyth 1820).
540 σὺ … / … ἐμῶν ἑτάρων: “you, of (all) my companions, …,” partitive gen.
540 τά περ ἄλλα: “in other things,” accusative of respect.
543 φιλέειν καὶ τιέμεν: infins. Used as imperatives.
543 εἰς ὅ κεν: “until (subj.)” (Smyth 2383 C.N.).
545 γάρ: “yes, for…,” implying assent to Telemachus’s request (Smyth 2806).
546 κομιῶ: 1st sing. fut. act. indic. > κομίζω.
546 ποθὴ: “want of (gen.)” (LSJ ποθή 2).
553 ἀνώσαντες: masc. nom. pl. aor. act. ptc. > ἀνωθέω.
555 ὄφρ(α): “until (indic.)” (Smyth 2383 C.N.).
556 ᾗσι: dat., governed by the ἐν– prefix in ἐνίαυεν.
557 ἤπια εἰδώς: “kindly disposed (to),” literally, “knowing kind things.” Homer often uses form of οἶδα with a neuter plural adjective to express a person’s character or disposition.