ἐλθόντ᾿ ἐξ ὀράνω πορφυρίαν περθέμενον χλάμυν

⊗   βροδοπάχεες ἄγναι Χάριτες δεῦτε Δίος κόραι

ψαύην δ᾿ οὐ δοκίμωμ᾿ ὀράνω †δυσπαχέα†

οὐκ οἶδ᾿ ὄττι θέω· δύο μοι τὰ νοήμ⟨μ⟩ατα

ὀ μὲν γὰρ κάλος ὄσσον ἴδην πέλεται ⟨καλος⟩,

ὀ δὲ κἄγαθος αὔτικα καὶ κάλος ἔσσεται.

⊗   ἠράμαν μὲν ἔγω σέθεν Ἂτθι πάλαι πότα·  

***  

 σμίκρα μοι παίς ἔμμεν᾿ ἐφαίνεο κἄχαρις.

 ἦλθες, ἔγω δέ σ᾿ ἐμαιόμαν,

ὂν δ᾿ ἔψυξας ἔμαν φρένα καιομέναν πόθῳ.

Ἔρος δ᾿ ἐτίναξέ μοι

φρένας, ὠς ἄνεμος κὰτ ὄρος δρύσιν ἐμπέτων.

μέμνηται [τύλη] Σαπφὼ ἐν δευτέρῳ·

ἔγω δ᾿ ἐπὶ μολθάκαν

τύλαν ⟨κα⟩σπολέω †μέλεα· κἂν μὲν τετύλαγκας ἀσπόλεα†

Αἰολεῖς ὔμμες·

ἆς θελετ᾿ ὔμμες

ἐν δευτέρῳ Σαπφώ.