[6.8.1] Nōn quidem exīstimō diū tē haesitātūrum an crēdās esse subterrāneōs amnēs et mare absconditum. unde enim ista prōrēpunt, unde ad nōs veniunt, nisi quod orīgō ūmōris inclūsa est? [6.8.2] age, cum vidēs interruptum Tigrim in mediō itinere siccārī et nōn ūniversum āvertī, sed paulātim nōn appārentibus damnīs minuī prīmum, deinde cōnsūmī, quō illum putās abīre nisi in obscūra terrārum, utique cum videās ēmergere iterum nōn minōrem eō quī prius flūxerat? quid cum vidēs Alphēōn, celebrātum poētīs, in Achāiā mergī et in Siciliā rūrsus trāiectō marī effundere amoenissimum fontem Arethūsam?

[6.3.1] Illud quoque prōderit praesūmere animō, nihil hōrum deōs facere, nec īrā nūminum aut caelum concutī aut terram; suās ista causās habent nec ex imperiō saeviunt, sed quibusdam vitiīs, ut corpora nostra, turbantur et tunc, cum facere videntur, iniūriam accipiunt. [6.3.2] nōbīs autem ignōrantibus vērum omnia terribiliōra sunt, utique quōrum metum rāritās auget; levius accidunt familiāria; ex īnsolitō formīdō maior est. quārē autem quicquam nōbīs īnsolitum est? quia nātūram oculīs, nōn ratiōne, comprehendimus, nec cōgitāmus quid illa facere possit, sed tantum quid fēcerit.

[5.13.1] Hōc locō, sī tibi vidētur, quaerī potest cūr turbō fīat. ēvenīre in flūminibus solet ut, quamdiū sine impedīmentō feruntur, simplex et rēctum illīs iter sit; ubi incurrērunt in aliquod saxum aut latus rīpae prōminēns, retorqueantur et in orbem aquās sine exitū flectant, ita ut circumlāta in sē sorbeantur et verticem efficiant.

[4b.13.1] 'Quid istās’ inquis, ‘ineptiās, quibus litterātior est quisque, nōn melior, tam operōsē persequeris? quōmodo fīant nivēs dīcis, cum multō magis ad nōs pertineat dīcī ā tē quārē emendae nōn sint’. iubēs mē lītem cum luxuriā lītigāre? cotīdiānum istud et sine effectū iūrgium est. lītigēmus tamen, etiamsī superior futūra est; pugnantēs ac reluctantēs vincat. [4b.13.2] quid porrō? hanc ipsam īnspectiōnem nātūrae nihil iūdicās ad id quod vīs cōnferre?

[4a.2.12] Cēterum bēluās marīnīs vel magnitūdine vel noxā parēs ēducat, et ex eō quantus sit aestimārī potest, quod ingentia animālia et pābulō sufficientī et ad vagandum locō continet. [4a.2.13] Balbillus virōrum optimus, perfectusque in omnī litterārum genere rārissimē, auctor est, cum ipse praefectus obtinēret Aegyptum, Hēracleōticō ōstiō Nīlī, quod est maximum ex <septem>, spectāculō sibi fuisse delphīnōrum ā marī occurrentium et cocodrillorum ā flūmine adversum agmen agentium velut prō partibus proelium. cocodrillōs ab animālibus placidīs morsūque innoxiīs vīctōs.

[3.30.1] Sunt omnia, ut dīxī, facilia nātūrae, utique quae ā prīmō facere cōnstituit, ad quae nōn subitō sed ex dēnūntiātō vēnit. iam autem ā prīmō diē mundī, cum in hunc habitum ex īnfōrmī ūnitāte discēderet, quandō mergerentur terrēna dēcrētum est; et nē sit quandōque velut in novō opere dūra mōlītiō, ōlim ad hoc maria sē exercent. [3.30.2] nōn vidēs ut flūctus in lītora tamquam exitūrus incurrat? nōn vidēs ut aestus fīnēs suōs trānseat et in possessiōnem terrārum mare indūcat? nōn vidēs ut illī perpetua cum claustrīs suīs pugna sit? quid porrō?

[3.15.1] Quaedam ex istīs sunt quibus adsentīre possumus, sed hoc amplius cēnseō: placet nātūrā rēgī terram, et quidem ad nostrōrum corporum exemplar, in quibus et vēnae sunt et artēriae, illae sanguinis, hae spīritūs receptācula. In terrā quoque sunt alia itinera per quae aqua, alia per quae spīritus currit; adeōque ad similitūdinem illa hūmānōrum corporum nātūra fōrmāvit ut maiōrēs quoque nostrī aquārum appellāverint vēnās.