τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·225

τοιγὰρ ἐγώ τοι, τέκνον, ἀληθείην καταλέξω.

Φαίηκές μʼ ἄγαγον ναυσίκλυτοι, οἵ τε καὶ ἄλλους

ἀνθρώπους πέμπουσιν, ὅτις σφέας εἰσαφίκηται·

καί μʼ εὕδοντʼ ἐν νηῒ θοῇ ἐπὶ πόντον ἄγοντες

κάτθεσαν εἰς Ἰθάκην, ἔπορον δέ μοι ἀγλαὰ δῶρα,230

χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά θʼ ὑφαντήν.

καὶ τὰ μὲν ἐν σπήεσσι θεῶν ἰότητι κέονται·

νῦν αὖ δεῦρʼ ἱκόμην ὑποθημοσύνῃσιν Ἀθήνης,

ὄφρα κε δυσμενέεσσι φόνου πέρι βουλεύσωμεν.

ἀλλʼ ἄγε μοι μνηστῆρας ἀριθμήσας κατάλεξον,235

ὄφρʼ εἰδέω ὅσσοι τε καὶ οἵ τινες ἀνέρες εἰσί·

καί κεν ἐμὸν κατὰ θυμὸν ἀμύμονα μερμηρίξας

φράσσομαι, ἤ κεν νῶϊ δυνησόμεθʼ ἀντιφέρεσθαι

μούνω ἄνευθʼ ἄλλων, ἦ καὶ διζησόμεθʼ ἄλλους.

τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·240

ὦ πάτερ, ἦ τοι σεῖο μέγα κλέος αἰὲν ἄκουον,

χεῖράς τʼ αἰχμητὴν ἔμεναι καὶ ἐπίφρονα βουλήν·

ἀλλὰ λίην μέγα εἶπες· ἄγη μʼ ἔχει· οὐδέ κεν εἴη

ἄνδρε δύω πολλοῖσι καὶ ἰφθίμοισι μάχεσθαι.

μνηστήρων δʼ οὔτʼ ἂρ δεκὰς ἀτρεκὲς οὔτε δύʼ οἶαι,245

ἀλλὰ πολὺ πλέονες· τάχα δʼ εἴσεαι ἐνθάδʼ ἀριθμόν.

ἐκ μὲν Δουλιχίοιο δύω καὶ πεντήκοντα

κοῦροι κεκριμένοι, ἓξ δὲ δρηστῆρες ἕπονται·

ἐκ δὲ Σάμης πίσυρές τε καὶ εἴκοσι φῶτες ἔασιν,

ἐκ δὲ Ζακύνθου ἔασιν ἐείκοσι κοῦροι Ἀχαιῶν,250

ἐκ δʼ αὐτῆς Ἰθάκης δυοκαίδεκα πάντες ἄριστοι,

καί σφιν ἅμʼ ἐστὶ Μέδων κῆρυξ καὶ θεῖος ἀοιδὸς

καὶ δοιὼ θεράποντε, δαήμονε δαιτροσυνάων.

τῶν εἴ κεν πάντων ἀντήσομεν ἔνδον ἐόντων,

μὴ πολύπικρα καὶ αἰνὰ βίας ἀποτίσεαι ἐλθών.255

ἀλλὰ σύ γʼ, εἰ δύνασαί τινʼ ἀμύντορα μερμηρίξαι,

φράζευ, ὅ κέν τις νῶϊν ἀμύνοι πρόφρονι θυμῷ.

τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·

τοιγὰρ ἐγὼν ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον·

καὶ φράσαι ἤ κεν νῶϊν Ἀθήνη σὺν Διὶ πατρὶ260

ἀρκέσει, ἦέ τινʼ ἄλλον ἀμύντορα μερμηρίξω.

τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·

ἐσθλώ τοι τούτω γʼ ἐπαμύντορε, τοὺς ἀγορεύεις,

ὕψι περ ἐν νεφέεσσι καθημένω· ὥ τε καὶ ἄλλοις

ἀνδράσι τε κρατέουσι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσι.265

    Odysseus and Telemachus begin planning revenge against the suitors

     

    232  κέονται: 3rd pl. pres. act. indic. > κεῖμαι. An unusual form.

    234  πέρι: anastrophe.

    238  φράσσομαι: short-vowel subj. > φράζω.

    238  δυνησόμεθ(α) … διζησόμεθ(α): short-vowel subjs.

    241  ἄκουον: the verb here both takes an object and introduces indirect discourse: “I was always hearing about (acc.) and that you (infin. of indirect discourse)…” 

    242  χεῖράς … ἐπίφρονα βουλήν: accusatives of respect.

    243  οὐδέ κεν εἴη: “it would be impossible for (acc.) to (infin.).”

    245  δύ(ο) οἶαι: “only two tens” (δύο δεκάδες).

    246  εἴσεαι: 2nd sing. fut. act. indic. > οἶδα.

    254  τῶν: “these,” gen., with ἀντήσομεν (LSJ ἀντάω II.1, Smyth 1353)

    254  ἀντήσομεν … / … ἀποτίσεαι: short-vowel aor. subjs., in a future more vivid conditional sentence.

    255  πολύπικρα καὶ αἰνὰ: adverbial.

    257  νῶϊν: 1st dual dat. pers. pron., with ἀμύνοι (LSJ ἀμύνω A.I.1.b).

    261  ἀρκέσει: fut. indic., with κε (ἄν) (Smyth 1793).

    261  νῶϊν: 1st dual dat. pers. pron., with ἀρκέσει (LSJ ἀρκέω I.3). 

    263  ἐσθλώ … τούτω … ἐπαμύντορε … / … ὥ: duals, referring to Athena and Zeus (line 260).

    article nav
    Previous

    Suggested Citation

    Thomas Van Nortwick and Rob Hardy, Homer: Odyssey 5–12. Carlisle, Pennsylvania: Dickinson College Commentaries, 2024. ISBN: 978-1-947822-17-7 https://dcc.dickinson.edu/homer-odyssey/xvi-225%E2%80%93265