τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·

οὔ τίς τοι θεός εἰμι· τί μʼ ἀθανάτοισιν ἐΐσκεις;

ἀλλὰ πατὴρ τεός εἰμι, τοῦ εἵνεκα σὺ στεναχίζων

πάσχεις ἄλγεα πολλά, βίας ὑποδέγμενος ἀνδρῶν.

ὣς ἄρα φωνήσας υἱὸν κύσε, κὰδ δὲ παρειῶν190

δάκρυον ἧκε χαμᾶζε· πάρος δʼ ἔχε νωλεμὲς αἰεί.

Τηλέμαχος δʼ, οὐ γάρ πω ἐπείθετο ὃν πατέρʼ εἶναι,

ἐξαῦτίς μιν ἔπεσσιν ἀμειβόμενος προσέειπεν·

οὐ σύ γʼ Ὀδυσσεύς ἐσσι, πατὴρ ἐμός, ἀλλά με δαίμων

θέλγει, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω.195

οὐ γάρ πως ἂν θνητὸς ἀνὴρ τάδε μηχανόῳτο

ᾧ αὐτοῦ γε νόῳ, ὅτε μὴ θεὸς αὐτὸς ἐπελθὼν

ῥηϊδίως ἐθέλων θείη νέον ἠὲ γέροντα.

ἦ γάρ τοι νέον ἦσθα γέρων καὶ ἀεικέα ἕσσο·

νῦν δὲ θεοῖσιν ἔοικας, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι.200

τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·

Τηλέμαχʼ, οὔ σε ἔοικε φίλον πατέρ ἔνδον ἐόντα

οὔτε τι θαυμάζειν περιώσιον οὔτʼ ἀγάασθαι·

οὐ μὲν γάρ τοι ἔτʼ ἄλλος ἐλεύσεται ἐνθάδʼ Ὀδυσσεύς,

ἀλλʼ ὅδʼ ἐγὼ τοιόσδε, παθὼν κακά, πολλὰ δʼ ἀληθείς,205

ἤλυθον εἰκοστῷ ἔτεϊ ἐς πατρίδα γαῖαν.

αὐτάρ τοι τόδε ἔργον Ἀθηναίης ἀγελείης,

ἥ τέ με τοῖον ἔθηκεν, ὅπως ἐθέλει, δύναται γὰρ,

ἄλλοτε μὲν πτωχῷ ἐναλίγκιον, ἄλλοτε δʼ αὖτε

ἀνδρὶ νέῳ καὶ καλὰ περὶ χροῒ εἵματʼ ἔχοντι.210

ῥηΐδιον δὲ θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,

ἠμὲν κυδῆναι θνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι.

ὣς ἄρα φωνήσας κατʼ ἄρʼ ἕζετο, Τηλέμαχος. δὲ

ἀμφιχυθεὶς πατέρʼ ἐσθλὸν ὀδύρετο, δάκρυα λείβων,

ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ὑφʼ ἵμερος ὦρτο γόοιο·215

κλαῖον δὲ λιγέως, ἀδινώτερον ἤ τʼ οἰωνοί,

φῆναι ἢ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες, οἷσί τε τέκνα

ἀγρόται ἐξείλοντο πάρος πετεηνὰ γενέσθαι·

ὣς ἄρα τοί γʼ ἐλεεινὸν ὑπʼ ὀφρύσι δάκρυον εἶβον.

καί νύ κʼ ὀδυρομένοισιν ἔδυ φάος ἠελίοιο,220

εἰ μὴ Τηλέμαχος προσεφώνεεν ὃν πατέρʼ αἶψα·

ποίῃ γὰρ νῦν δεῦρο, πάτερ φίλε, νηΐ σε ναῦται

ἤγαγον εἰς Ἰθάκην; τίνες ἔμμεναι εὐχετόωντο;

οὐ μὲν γάρ τί σε πεζὸν ὀΐομαι ἐνθάδʼ ἱκέσθαι.

    Odysseus reveals himself to his son

     

    191  ἧκε: 3rd sing. aor. act. indic. > ἵημι.

    191  ἔχε: “he held back (his tears)” (LSJ ἔχω A.II.9).

    197  ᾧ αὐτοῦ γε νόῳ: “with his own mind.”

    197  ὅτε μὴ: “unless” (literally, “when not”).

    198  θείη: “makes (object acc.) (predicate acc.).” Here the object is unexpressed, “him” (LSJ τίθημι B.I.1, Smyth 1613).

    199  νέον: “just now,” adverbial (LSJ νέος III).

    199  ἕσσο: “were dressed,” 2nd sing. plupf. pass. indic. > ἕννυμι.

    202  ἔοικε: “it isn’t reasonable for (acc.) to (infin.)” (LSJ ἔοικα III.2.

    213  κατ᾽ … ἕζετο: tmesis > καθίζω.

    214  ἀμφιχυθεὶς: masc. nom. sing. aor. pass. ptc. > ἀμφιχέω.

    215  ὑφ᾽ … ὦρτο: “stirred the heart,” “rose up inside,” 3rd sing. aor. mid. indic., tmesis > ὑπόρνυμι.

    217  φῆναι … αἰγυπιοὶ: evidently two species of vulture.

    218  ἐξείλοντο: “took from (dat.),” 3rd pl. aor. mid. indic. > ἐξαιρέω (LSJ ἐξαιρέω III.3).

    218  πάρος: “before,” with infinitive, like πρίν (LSJ πάρος A.I.3, Smyth 2461).

    article nav
    Previous

    Suggested Citation

    Thomas Van Nortwick and Rob Hardy, Homer: Odyssey 5–12. Carlisle, Pennsylvania: Dickinson College Commentaries, 2024. ISBN: 978-1-947822-17-7 https://dcc.dickinson.edu/homer-odyssey/xvi-186%E2%80%93224