2.1–38

ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,

ὤρνυτʼ ἄρʼ ἐξ εὐνῆφιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱὸς

εἵματα ἑσσάμενος, περὶ δὲ ξίφος ὀξὺ θέτʼ ὤμῳ,

ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα,

βῆ δʼ ἴμεν ἐκ θαλάμοιο θεῷ ἐναλίγκιος ἄντην.5

αἶψα δὲ κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε

κηρύσσειν ἀγορήνδε κάρη κομόωντας Ἀχαιούς.

οἱ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δʼ ἠγείροντο μάλʼ ὦκα.

αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἤγερθεν ὁμηγερέες τʼ ἐγένοντο,

βῆ ῥʼ ἴμεν εἰς ἀγορήν, παλάμῃ δʼ ἔχε χάλκεον ἔγχος,10

Readings 32.2: Demosthenes Against Zenothemis 32.1-3

This is the beginning of a legal speech stemming from a dispute over a loan used to back the security of a shipload of grain. The speaker is a man named Demon, a cousin of the famous orator Demosthenes, who probably composed the speech. Demon is being sued by a man named Zenothemis, a man from Massalia (now Marseille in southern France). In this speech, Zenon contends that the suit is inadmissible and should be thrown out of court.

Readings 32.1

Biblical Readings

In this argument about Christian love, just as believers love God and his child,

ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα τοῦ θεοῦ, ὅταν τὸν θεὸν ἀγαπῶμεν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ποιῶμεν. αὕτη γάρ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ, ἵνα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν· καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσίν.

1 Jn. 5:2-3

Classical Readings

1. Aristotle summarizes the argument that there is an infinite number of atoms:

1.421–444

οἱ δʼ εἰς ὀρχηστύν τε καὶ ἱμερόεσσαν ἀοιδὴν

τρεψάμενοι τέρποντο, μένον δʼ ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν.

τοῖσι δὲ τερπομένοισι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε·

δὴ τότε κακκείοντες ἔβαν οἶκόνδε ἕκαστος.

Τηλέμαχος δʼ, ὅθι οἱ θάλαμος περικαλλέος αὐλῆς425

ὑψηλὸς δέδμητο περισκέπτῳ ἐνὶ χώρῳ,

ἔνθʼ ἔβη εἰς εὐνὴν πολλὰ φρεσὶ μερμηρίζων.

τῷ δʼ ἄρʼ ἅμʼ αἰθομένας δαΐδας φέρε κεδνὰ ἰδυῖα

Εὐρύκλειʼ, Ὦπος θυγάτηρ Πεισηνορίδαο,

τήν ποτε Λαέρτης πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν430

1.365–420

μνηστῆρες δʼ ὁμάδησαν ἀνὰ μέγαρα σκιόεντα,365

πάντες δʼ ἠρήσαντο παραὶ λεχέεσσι κλιθῆναι.

τοῖσι δὲ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἤρχετο μύθων·

μητρὸς ἐμῆς μνηστῆρες ὑπέρβιον ὕβριν ἔχοντες,

νῦν μὲν δαινύμενοι τερπώμεθα, μηδὲ βοητὺς

ἔστω, ἐπεὶ τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ370

τοιοῦδʼ οἷος ὅδʼ ἐστί, θεοῖς ἐναλίγκιος αὐδήν.

ἠῶθεν δʼ ἀγορήνδε καθεζώμεσθα κιόντες

πάντες, ἵνʼ ὕμιν μῦθον ἀπηλεγέως ἀποείπω,

ἐξιέναι μεγάρων· ἄλλας δʼ ἀλεγύνετε δαῖτας,

1.325–364

τοῖσι δʼ ἀοιδὸς ἄειδε περικλυτός, οἱ δὲ σιωπῇ325

ἥατʼ ἀκούοντες· ὁ δʼ Ἀχαιῶν νόστον ἄειδε

λυγρόν, ὃν ἐκ Τροίης ἐπετείλατο Παλλὰς Ἀθήνη.

τοῦ δʼ ὑπερωιόθεν φρεσὶ σύνθετο θέσπιν ἀοιδὴν

κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια·

κλίμακα δʼ ὑψηλὴν κατεβήσετο οἷο δόμοιο,330

οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύʼ ἕποντο.

ἡ δʼ ὅτε δὴ μνηστῆρας ἀφίκετο δῖα γυναικῶν,

στῆ ῥα παρὰ σταθμὸν τέγεος πύκα ποιητοῖο,

ἄντα παρειάων σχομένη λιπαρὰ κρήδεμνα·

1.280–324

νῆʼ ἄρσας ἐρέτῃσιν ἐείκοσιν, ἥ τις ἀρίστη,280

ἔρχεο πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο,

ἤν τίς τοι εἴπῃσι βροτῶν, ἢ ὄσσαν ἀκούσῃς

ἐκ Διός, ἥ τε μάλιστα φέρει κλέος ἀνθρώποισι.

πρῶτα μὲν ἐς Πύλον ἐλθὲ καὶ εἴρεο Νέστορα δῖον,

κεῖθεν δὲ Σπάρτηνδε παρὰ ξανθὸν Μενέλαον·285

ὃς γὰρ δεύτατος ἦλθεν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων.

εἰ μέν κεν πατρὸς βίοτον καὶ νόστον ἀκούσῃς,

ἦ τʼ ἂν τρυχόμενός περ ἔτι τλαίης ἐνιαυτόν·

εἰ δέ κε τεθνηῶτος ἀκούσῃς μηδʼ ἔτʼ ἐόντος,

1.230–279

τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·230

ξεῖνʼ, ἐπεὶ ἂρ δὴ ταῦτά μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς,

μέλλεν μέν ποτε οἶκος ὅδʼ ἀφνειὸς καὶ ἀμύμων

ἔμμεναι, ὄφρʼ ἔτι κεῖνος ἀνὴρ ἐπιδήμιος ἦεν·

νῦν δʼ ἑτέρως ἐβόλοντο θεοὶ κακὰ μητιόωντες,

οἳ κεῖνον μὲν ἄιστον ἐποίησαν περὶ πάντων235

ἀνθρώπων, ἐπεὶ οὔ κε θανόντι περ ὧδʼ ἀκαχοίμην,

εἰ μετὰ οἷς ἑτάροισι δάμη Τρώων ἐνὶ δήμῳ,

ἠὲ φίλων ἐν χερσίν, ἐπεὶ πόλεμον τολύπευσεν.

τῷ κέν οἱ τύμβον μὲν ἐποίησαν Παναχαιοί,

Classical Readings 31.2

In 399 BC, a group of Greek mercenaries (known as the Ten Thousand) were trapped deep in the enemy territory of the Persian Empire. Under Xenophon’s leadership, they managed to escape and find their way back to Greece. The Ἀνάβασις is Xenophon’s own account of their adventures.

Near the end of their journey back to Greece, Xenophon and the Ten Thousand are fighting alongside Seuthes, a king of part of Thrace, in a campaign against a tribe known as the Thynians, who attacked and tried to burn the Greeks’ camp during the night. Xenophon brings the matter up to Seuthes: