ὣς φάτο Τηλέμαχος· μνηστῆρσι δὲ Παλλὰς Ἀθήνη345

ἄσβεστον γέλω ὦρσε, παρέπλαγξεν δὲ νόημα.

οἱ δʼ ἤδη γναθμοῖσι γελοίων ἀλλοτρίοισιν,

αἱμοφόρυκτα δὲ δὴ κρέα ἤσθιον· ὄσσε δʼ ἄρα σφέων

δακρυόφιν πίμπλαντο, γόον δʼ ὠΐετο θυμός.

τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·350

ἆ δειλοί, τί κακὸν τόδε πάσχετε; νυκτὶ μὲν ὑμέων

εἰλύαται κεφαλαί τε πρόσωπά τε νέρθε τε γοῦνα.

οἰμωγὴ δὲ δέδηε, δεδάκρυνται δὲ παρειαί,

αἵματι δʼ ἐρράδαται τοῖχοι καλαί τε μεσόδμαι·

εἰδώλων δὲ πλέον πρόθυρον, πλείη δὲ καὶ αὐλή,355

ἱεμένων Ἔρεβόσδε ὑπὸ ζόφον· ἠέλιος δὲ

οὐρανοῦ ἐξαπόλωλε, κακὴ δʼ ἐπιδέδρομεν ἀχλύς.

ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἐπʼ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν.

τοῖσιν δʼ Εὐρύμαχος, Πολύβου πάϊς, ἦρχʼ ἀγορεύειν·

ἀφραίνει ξεῖνος νέον ἄλλοθεν εἰληλουθώς.360

ἀλλά μιν αἶψα, νέοι, δόμου ἐκπέμψασθε θύραζε

εἰς ἀγορὴν ἔρχεσθαι, ἐπεὶ τάδε νυκτὶ ἐΐσκει.

τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·

Εὐρύμαχʼ, οὔ τί σʼ ἄνωγα ἐμοὶ πομπῆας ὀπάζειν·

εἰσί μοι ὀφθαλμοί τε καὶ οὔατα καὶ πόδες ἄμφω365

καὶ νόος ἐν στήθεσσι τετυγμένος οὐδὲν ἀεικής.

τοῖς ἔξειμι θύραζε, ἐπεὶ νοέω κακὸν ὔμμιν

ἐρχόμενον, τό κεν οὔ τις ὑπεκφύγοι οὐδʼ ἀλέαιτο

μνηστήρων, οἳ δῶμα κάτʼ ἀντιθέου Ὀδυσῆος

ἀνέρας ὑβρίζοντες ἀτάσθαλα μηχανάασθε.370

ὣς εἰπὼν ἐξῆλθε δόμων εὖ ναιεταόντων,

ἵκετο δʼ ἐς Πείραιον, ὅ μιν πρόφρων ὑπέδεκτο.

μνηστῆρες δʼ ἄρα πάντες ἐς ἀλλήλους ὁρόωντες

Τηλέμαχον ἐρέθιζον, ἐπὶ ξείνοις γελόωντες·

ὧδε δέ τις εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων·375

Τηλέμαχʼ, οὔ τις σεῖο κακοξεινώτερος ἄλλος·

οἷον μέν τινα τοῦτον ἔχεις ἐπίμαστον ἀλήτην,

σίτου καὶ οἴνου κεχρημένον, οὐδέ τι ἔργων

ἔμπαιον οὐδὲ βίης, ἀλλʼ αὔτως ἄχθος ἀρούρης.

ἄλλος δʼ αὖτέ τις οὗτος ἀνέστη μαντεύεσθαι.380

ἀλλʼ εἴ μοί τι πίθοιο, τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη·

τοὺς ξείνους ἐν νηῒ πολυκληῗδι βαλόντες

ἐς Σικελοὺς πέμψωμεν, ὅθεν κέ τοι ἄξιον ἄλφοι.

ὣς ἔφασαν μνηστῆρες· ὁ δʼ οὐκ ἐμπάζετο μύθων,

ἀλλʼ ἀκέων πατέρα προσεδέρκετο, δέγμενος αἰεί,385

ὁππότε δὴ μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐφήσει.

ἡ δὲ κατʼ ἄντηστιν θεμένη περικαλλέα δίφρον

κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια,

ἀνδρῶν ἐν μεγάροισιν ἑκάστου μῦθον ἄκουεν.

δεῖπνον μὲν γάρ τοί γε γελοίωντες τετύκοντο390

ἡδὺ τε καὶ μενοεικές, ἐπεὶ μάλα πόλλʼ ἱέρευσαν·

δόρπου δʼ οὐκ ἄν πως ἀχαρίστερον ἄλλο γένοιτο,

οἷον δὴ τάχʼ ἔμελλε θεὰ καὶ καρτερὸς ἀνὴρ

θησέμεναι· πρότεροι γὰρ ἀεικέα μηχανόωντο.

    Athena causes a supernatural scene, Theoclymenus has a vision, and the suitors laugh and enjoy their last feast, with no idea of what’s in store for them.

     

    347  γναθμοῖσι … ἀλλοτρίοισιν: “with someone else’s jaws,” that is, it was as if someone else was controlling their jaws.

    349  γόον δʼ ὠΐετο θυμός: either (1) “their heart(s) foreboded wailing,” meaning that in their hearts they had a presentiment of what would happen to them, or (2) “their heart(s) imagined wailing,” meaning “they wanted to wail but couldnot make any sound” (Russo/Heubeck).

    352  εἰλύαται: 3rd pl. pf. pass. indic. > εἰλυω.

    353  δέδηε: 3rd sing. pf. act. indic. > δαίω.

    353  δεδάκρυνται: “are flooded with tears,” 3rd pl. pf. pass. indic. > δακρύω.

    357  ἐπιδέδρομεν: “has spread over,” 3rd sing. pf. act. indic. > ἐπιτρέχω (LSJ ἐπιτρέχω II.2).

    362  ἔρχεσθαι: infinitive of purpose.

    366  τετυγμένος: “healthy,” “ready” (LSJ τεύχω I.2).

    367  τοῖς: “with these,” that is, his eyes, ears, feet, and mind.

    372  Πείραιον: Peireus, the friend of Telemachus introduced in Book 15 (539), where he is put in charge of hosting Theoclymenus.

    374  ἐρέθιζον: “were trying to provoke,” conative impf. (Smyth 1895).

    377  οἷον: “seeing as how …” (LSJ οἷος V.1).

    377  ἐπίμαστον: “needy,” “grasping” (probably derived from the verb ἐπιμαίομαι, “to seek to obtain” or “to grasp).

    378  κεχρημένον: “yearning for (gen.)” or “needy for (gen.), masc. acc. sing. pf. mid. ptc. > χράομαι (LSJ χράομαι C.I.1,2).

    379  ἀρούρης: “on the earth,” objective gen.

    381  πίθοιο: 2nd sing. aor. mid. opt. > πείθω.

    383  κέ τοι ἄξιον ἄλφοι: “it (sending them to Sicily) would fetch you a worthy price.” ἄξιον acts as a cognate accusative, “worthy (price).”

    383  ἄλφοι: 3rd sing. aor. act. opt. > ἀλφάνω.

    384  ὁ δʼ: Telemachus.

    385  δέγμενος … / ὁππότε: “in expectation the time when …” (LSJ δέχομαι II.3).

    387  κατʼ ἄντηστιν: the meaning of this phrase, appearing only here in all of extant Greek literature, is obscure. Opposite (or facing) the men in the hall? Facing the open door of her chamber? In some other unknown room in the house?

    392  δόρπου δʼ οὐκ ἄν πως ἀχαρίστερον ἄλλο γένοιτο, οἷον … : οὐκ ἄν πως γένοιτο ἄλλο [δόρπον] ἀχαρίστερονδόρπου, οἷον …

    394  πρότεροι … μηχανόωντο: “they (the suitors) were the first to plan …,” “they planned … in the first place.”

    article nav
    Previous

    Suggested Citation

    Thomas Van Nortwick and Rob Hardy, Homer: Odyssey 5–12. Carlisle, Pennsylvania: Dickinson College Commentaries, 2024. ISBN: 978-1-947822-17-7 https://dcc.dickinson.edu/homer-odyssey/xx-345%E2%80%93394