ἤρξατο δʼ ὡς πρῶτον Κίκονας δάμασʼ, αὐτὰρ ἔπειτα310
ἦλθʼ ἐς Λωτοφάγων ἀνδρῶν πίειραν ἄρουραν·
ἠδʼ ὅσα Κύκλωψ ἔρξε, καὶ ὡς ἀπετίσατο ποινὴν
ἰφθίμων ἑτάρων, οὓς ἤσθιεν οὐδʼ ἐλέαιρεν·
ἠδʼ ὡς Αἴολον ἵκεθʼ, ὅ μιν πρόφρων ὑπέδεκτο
καὶ πέμπʼ, οὐδέ πω αἶσα φίλην ἐς πατρίδʼ ἱκέσθαι315
ἤην, ἀλλά μιν αὖτις ἀναρπάξασα θύελλα
πόντον ἐπʼ ἰχθυόεντα φέρεν βαρέα στενάχοντα·
ἠδʼ ὡς Τηλέπυλον Λαιστρυγονίην ἀφίκανεν,
οἳ νῆάς τʼ ὄλεσαν καὶ ἐϋκνήμιδας ἑταίρους
πάντας· Ὀδυσσεὺς δʼ οἶος ὑπέκφυγε νηῒ μελαίνῃ·320
καὶ Κίρκης κατέλεξε δόλον πολυμηχανίην τε,
ἠδʼ ὡς εἰς Ἀΐδεω δόμον ἤλυθεν εὐρώεντα,
ψυχῇ χρησόμενος Θηβαίου Τειρεσίαο,
νηῒ πολυκλήϊδι, καὶ εἴσιδε πάντας ἑταίρους
μητέρα θʼ, ἥ μιν ἔτικτε καὶ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα·325
ἠδʼ ὡς Σειρήνων ἁδινάων φθόγγον ἄκουσεν,
ὥς θʼ ἵκετο Πλαγκτὰς πέτρας δεινήν τε Χάρυβδιν
Σκύλλην θʼ, ἣν οὔ πώ ποτʼ ἀκήριοι ἄνδρες ἄλυξαν·
ἠδʼ ὡς Ἠελίοιο βόας κατέπεφνον ἑταῖροι·
ἠδʼ ὡς νῆα θοὴν ἔβαλε ψολόεντι κεραυνῷ330
Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, ἀπὸ δʼ ἔφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι
πάντες ὁμῶς, αὐτὸς δὲ κακὰς ὑπὸ κῆρας ἄλυξεν·
ὥς θʼ ἵκετʼ Ὠγυγίην νῆσον νύμφην τε Καλυψώ,
ἣ δή μιν κατέρυκε, λιλαιομένη πόσιν εἶναι,
ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, καὶ ἔτρεφεν ἠδὲ ἔφασκε335
θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα·
ἀλλὰ τοῦ οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθεν·
ἠδʼ ὡς ἐς Φαίηκας ἀφίκετο πολλὰ μογήσας,
οἳ δή μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσαντο
καὶ πέμψαν σὺν νηῒ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,340
χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά τε δόντες.
τοῦτʼ ἄρα δεύτατον εἶπεν ἔπος, ὅτε οἱ γλυκὺς ὕπνος
λυσιμελὴς ἐπόρουσε, λύων μελεδήματα θυμοῦ.
notes
Odysseus gives Penelope a summary of his adventures.
310 ἤρξατο δʼ ὡς …: “he began with how…” This introduces the longest passage of indirect discourse in the Odyssey.
311 πίειραν: “fat,” “fertile,” fem. > πίων.
312 ἀπετίσατο: “made him pay,” the subject switches back to Odysseus.
313 ἰφθίμων ἑτάρων: objective gen., with ποινὴν.
315 αἶσα: “his fate.”
316 ἤην: 3rd sing. impf. act. indic. > εἰμί.
320 This line is missing from many manuscripts, and is considered an interpolation because (1) not all (πάντας) of Odysseus’s companions were killed in the encounter with the Laestrygonians (10.81–135) and (2) saying Ὀδυσσεὺς (instead of αὐτός, as in line 332) in Odysseus’s own recounting of his adventures seems out of place. This line is very similar to line 332, where it is more appropriate.
323 χρησόμενος: “to consult (dat.),” fut. ptc., expressing purpose (LSJ χράω B.III).
324 νηῒ πολυκλήϊδι: dative of means (or place where), with ἤλυθεν.
328 ἀκήριοι: pred., after ἄλυξαν.
331 ἀπὸ … ἔφθιθεν: “perished,” 3rd pl. aor. pass. indic., tmesis > ἀποφθί(ν)ω.
332 ὑπὸ … ἄλυξεν: “escaped,” tmesis > ὑπαλύσκω.
336 θήσειν: “would make (acc. obj.) (pred. acc.),” fut. act. infin. > τίθημι. For the obect of the verb, supply μιν / αὐτόν (“him,” Odysseus).
338 περὶ κῆρι: “exceedingly,” “with all their hearts.”