ἦ ῥα βοῶν ἑλίκων ἐπιβουκόλος· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς
οὖτα Δαμαστορίδην αὐτοσχεδὸν ἔγχεϊ μακρῷ.
Τηλέμαχος δʼ Εὐηνορίδην Λειώκριτον οὖτα
δουρὶ μέσον κενεῶνα, διαπρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν·295
ἤριπε δὲ πρηνής, χθόνα δʼ ἤλασε παντὶ μετώπῳ.
δὴ τότʼ Ἀθηναίη φθισίμβροτον αἰγίδʼ ἀνέσχεν
ὑψόθεν ἐξ ὀροφῆς· τῶν δὲ φρένες ἐπτοίηθεν.
οἱ δʼ ἐφέβοντο κατὰ μέγαρον βόες ὣς ἀγελαῖαι·
τὰς μέν τʼ αἰόλος οἶστρος ἐφορμηθεὶς ἐδόνησεν300
ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ, ὅτε τʼ ἤματα μακρὰ πέλονται.
οἱ δʼ ὥς τʼ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες ἀγκυλοχεῖλαι,
ἐξ ὀρέων ἐλθόντες ἐπʼ ὀρνίθεσσι θόρωσι·
ταὶ μέν τʼ ἐν πεδίῳ νέφεα πτώσσουσαι ἵενται,
οἱ δέ τε τὰς ὀλέκουσιν ἐπάλμενοι, οὐδέ τις ἀλκὴ305
γίγνεται οὐδὲ φυγή· χαίρουσι δέ τʼ ἀνέρες ἄγρῃ·
ὣς ἄρα τοὶ μνηστῆρας ἐπεσσύμενοι κατὰ δῶμα
τύπτον ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνος ὤρνυτʼ ἀεικὴς
κράτων τυπτομένων, δάπεδον δʼ ἅπαν αἵματι θῦε.
Λειώδης δʼ Ὀδυσῆος ἐπεσσύμενος λάβε γούνων,310
καί μιν λισσόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
γουνοῦμαί σʼ, Ὀδυσεῦ· σὺ δέ μʼ αἴδεο καί μʼ ἐλέησον·
οὐ γάρ πώ τινά φημι γυναικῶν ἐν μεγάροισιν
εἰπεῖν οὐδέ τι ῥέξαι ἀτάσθαλον· ἀλλὰ καὶ ἄλλους
παύεσκον μνηστῆρας, ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι.315
ἀλλά μοι οὐ πείθοντο κακῶν ἄπο χεῖρας ἔχεσθαι·
τῷ καὶ ἀτασθαλίῃσιν ἀεικέα πότμον ἐπέσπον.
αὐτὰρ ἐγὼ μετὰ τοῖσι θυοσκόος οὐδὲν ἐοργὼς
κείσομαι, ὡς οὐκ ἔστι χάρις μετόπισθʼ εὐεργέων·
τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·320
εἰ μὲν δὴ μετὰ τοῖσι θυοσκόος εὔχεαι εἶναι,
πολλάκι που μέλλεις ἀρήμεναι ἐν μεγάροισι
τηλοῦ ἐμοὶ νόστοιο τέλος γλυκεροῖο γενέσθαι,
σοὶ δʼ ἄλοχόν τε φίλην σπέσθαι καὶ τέκνα τεκέσθαι·
τῷ οὐκ ἂν θάνατόν γε δυσηλεγέα προφύγοισθα.325
ὣς ἄρα φωνήσας ξίφος εἵλετο χειρὶ παχείῃ
κείμενον, ὅ ῥʼ Ἀγέλαος ἀποπροέηκε χαμᾶζε
κτεινόμενος· τῷ τόν γε κατʼ αὐχένα μέσσον ἔλασσε.
φθεγγομένου δʼ ἄρα τοῦ γε κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη.
notes
Liodes, the suitors’ priest, begs Odysseus for mercy, but Odysseus kills him.
292 ἦ: 3rd sing. impf. > ἠμί.
296 ἤριπε: “he fell,” 3rd sing. aor. act. indic. > ἐρείπω.
298 τῶν: “their,” of the suitors.
298 ἐπτοίηθεν: 3rd pl. aor. pass. indic. > πτοέω.
300 ἐδόνησεν: aor., in similes (Smyth 1935).
302 οἱ δʼ: Odysseus and his companions.
304 ταὶ μέν: the small birds.
304 νέφεα πτώσσουσαι: “shrinking from the clouds” (that is, staying close to the ground) (LSJ πτώσσω II).
304 ἵενται: 3rd pl. pres. pass. indic. > ἵημι.
305 οἱ δέ: the vultures.
306 ἄγρῃ: dat., with χαίρω.
307 τοὶ: Odysseus and his companions.
309 κράτων τυπτομένων: “as their heads were being struck,” genitive absolute.
310 Λειώδης: the suitors’ priest (θυοσκόος), introduced at 21.144 as one who didn’t actively participate in the evils deeds of the suitors.
313 τινά … γυναικῶν … / εἰπεῖν οὐδέ τι ῥέξαι ἀτάσθαλον: “…say or do anything wrong to any of the women” (literally, “say or do any of the women any wrong” (double accusative of internal and external object, Smyth 1622).
315 παύεσκον: interative impf.
316 κακῶν ἄπο: anastrophe.
317 ἀτασθαλίῃσιν: dative of cause (Smyth 1517).
317 ἐπέσπον: “met,” “came face to face with (acc.)” (LSJ ἐφἐπω A.III).
318 ἐοργὼς: masc. nom. sing. pf. act. ptc. > ἔρδω.
319 κείσομαι: “will lie dead” (LSJ κεῖμαι I.4).
319 εὐεργέων: “for services rendered,” objective gen. (LSJ εὐεργής 2).
322 μέλλεις ἀρήμεναι: “you must have prayed,” μέλλω + aor. infin. ( > ἀράομαι) expressing past probability (LSJ μέλλω I.b).
323 τηλοῦ … γενέσθαι: The verb ἀράομαι introduces indirect discourse with an accusative subject (τέλος) and an infinitive. ἐμοὶ is a dative of interest. τηλοῦ is a predicate.
324 σοὶ: dat., with σπέσθαι (aor. infin. > ἕπομαι).
324 ἄλοχόν τε φίλην: acc., subject of σπέσθαι (in indirect discourse, see note on 323).
324 τέκνα: object of τεκέσθαι.
327 κείμενον: “lying on the floor.”
329 τοῦ: of Liodes.