ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκόντισαν ὡς ἐκέλευεν,255
ἱέμενοι· τὰ δὲ πάντα ἐτώσια θῆκεν Ἀθήνη,
τῶν ἄλλος μὲν σταθμὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο
βεβλήκει, ἄλλος δὲ θύρην πυκινῶς ἀραρυῖαν·
ἄλλου δʼ ἐν τοίχῳ μελίη πέσε χαλκοβάρεια.
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ δούρατʼ ἀλεύαντο μνηστήρων,260
τοῖς δʼ ἄρα μύθων ἦρχε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
ὦ φίλοι, ἤδη μέν κεν ἐγὼν εἴποιμι καὶ ἄμμι
μνηστήρων ἐς ὅμιλον ἀκοντίσαι, οἳ μεμάασιν
ἡμέας ἐξεναρίξαι ἐπὶ προτέροισι κακοῖσιν.
ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκόντισαν ὀξέα δοῦρα265
ἄντα τιτυσκόμενοι· Δημοπτόλεμον μὲν Ὀδυσσεύς,
Εὐρυάδην δʼ ἄρα Τηλέμαχος, Ἔλατον δὲ συβώτης,
Πείσανδρον δʼ ἄρʼ ἔπεφνε βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ.
οἱ μὲν ἔπειθʼ ἅμα πάντες ὀδὰξ ἕλον ἄσπετον οὖδας,
μνηστῆρες δʼ ἀνεχώρησαν μεγάροιο μυχόνδε·270
τοὶ δʼ ἄρʼ ἐπήϊξαν, νεκύων δʼ ἐξ ἔγχεʼ ἕλοντο.
αὖτις δὲ μνηστῆρες ἀκόντισαν ὀξέα δοῦρα
ἱέμενοι· τὰ δὲ πολλὰ ἐτώσια θῆκεν Ἀθήνη.
τῶν ἄλλος μὲν σταθμὸν ἐϋσταθέος μεγάροιο
βεβλήκειν, ἄλλος δὲ θύρην πυκινῶς ἀραρυῖαν·275
ἄλλου δʼ ἐν τοίχῳ μελίη πέσε χαλκοβάρεια.
Ἀμφιμέδων δʼ ἄρα Τηλέμαχον βάλε χεῖρʼ ἐπὶ καρπῷ
λίγδην, ἄκρον δὲ ῥινὸν δηλήσατο χαλκός.
Κτήσιππος δʼ Εὔμαιον ὑπὲρ σάκος ἔγχεϊ μακρῷ
ὦμον ἐπέγραψεν· τὸ δʼ ὑπέρπτατο, πῖπτε δʼ ἔραζε.280
τοὶ δʼ αὖτʼ ἀμφʼ Ὀδυσῆα δαΐφρονα ποικιλομήτην,
μνηστήρων ἐς ὅμιλον ἀκόντισαν ὀξέα δοῦρα.
ἔνθʼ αὖτʼ Εὐρυδάμαντα βάλε πτολίπορθος Ὀδυσσεύς,
Ἀμφιμέδοντα δὲ Τηλέμαχος, Πόλυβον δὲ συβώτης·
Κτήσιππον δʼ ἄρʼ ἔπειτα βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνὴρ285
βεβλήκει πρὸς στῆθος, ἐπευχόμενος δὲ προσηύδα·
ὦ Πολυθερσεΐδη φιλοκέρτομε, μή ποτε πάμπαν
εἴκων ἀφραδίῃς μέγα εἰπεῖν, ἀλλὰ θεοῖσιν
μῦθον ἐπιτρέψαι, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰσι.
τοῦτό τοι ἀντὶ ποδὸς ξεινήϊον, ὅν ποτʼ ἔδωκας290
ἀντιθέῳ Ὀδυσῆϊ δόμον κάτʼ ἀλητεύοντι.
notes
The battle with the suitors. Philoitius kills Ctesippus, the suitor who threw a cow’s hoof at Odysseus.
256 θῆκεν: “made (acc. object) (pred. acc.)” (Smyth 1613).
257–59 = 274–76. Some editors argue for removing lines 257–59.
258 βεβλήκει: “(before you knew it,) it had struck …,” plupf. > βάλλω. The “pluperfect of immediate occurence” (Smyth 1953). The OCT prints the verb with a ν-moveable here, and without the ν-moveable in line 275.
262 κεν ἐγὼν εἴποιμι: Russo/Heubeck say that the potential optative here “is the usual way of framing a polite request” (“I should say that now is probably a good time for us…”) (Smyth 1826).
264 ἐπὶ: “on top of,” “in addition to.”
268 βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ: a pleonastic and metrically-convenient way of saying “the cowherd.”
270 μυχόνδε: “to the innermost part,” the –δε suffix on an accusative indicates the goal of motion (“terminal accusative,” Smyth 1589).
271 τοὶ: Odysseus and his three companions.
271 ἐξ … ἕλοντο: “took (acc.) out of (gen.),” tmesis > ἐξαιρέω.
273 = 256, with πολλὰ instead of πάντα.
277 χεῖρ(α) ἐπὶ καρπῷ: “on his hand at the wrist,” χεῖρ(α), accusative of respect (Smyth 1601a).
278 ἄκρον … ῥινὸν: “the surface of the skin” (LSJ ἄκρος I.1).
281 τοὶ: Telemachus, Eumaeus, Philoitius.
288 ἀφραδίῃς: fem. dat. pl. Dative with εἴκων (Smyth 1463).
288 εἰπεῖν: infin. (as imperat.).
290 τοῦτό τοι … ξεινήϊον: supply ἐστι. ξεινήϊον is predicate.
290 ἀντὶ: “in return for (gen.)” (LSJ ἀντί A.III.3).
290 ποδὸς: the cow’s hoof that Ctesippus threw at Odysseus’s head at 20.299.
291 δόμον κάτʼ: κατὰ δόμον, anastrophe.