νῦν δὲ μνηστήρεσσιν ἄεθλον τοῦτον ἐφήσω·
ὃς δέ κε ῥηΐτατʼ ἐντανύσῃ βιὸν ἐν παλάμῃσι
καὶ διοϊστεύσῃ πελέκεων δυοκαίδεκα πάντων,
τῷ κεν ἅμʼ ἑσποίμην, νοσφισσαμένη τόδε δῶμα
κουρίδιον, μάλα καλόν, ἐνίπλειον βιότοιο·580
τοῦ ποτὲ μεμνήσεσθαι ὀΐομαι ἔν περ ὀνείρῳ.
τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς
ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος,
μηκέτι νῦν ἀνάβαλλε δόμοις ἔνι τοῦτον ἄεθλον·
πρὶν γάρ τοι πολύμητις ἐλεύσεται ἐνθάδʼ Ὀδυσσεύς,585
πρὶν τούτους τόδε τόξον ἐΰξοον ἀμφαφόωντας
νευρήν τʼ ἐντανύσαι διοϊστεῦσαί τε σιδήρου.
τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
εἴ κʼ ἐθέλοις μοι, ξεῖνε, παρήμενος ἐν μεγάροισι
τέρπειν, οὔ κέ μοι ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισι χυθείη.590
ἀλλʼ οὐ γάρ πως ἔστιν ἀΰπνους ἔμμεναι αἰεὶ
ἀνθρώπους· ἐπὶ γάρ τοι ἑκάστῳ μοῖραν ἔθηκαν
ἀθάνατοι θνητοῖσιν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν.
ἀλλʼ ἦ τοι μὲν ἐγὼν ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα
λέξομαι εἰς εὐνήν, ἥ μοι στονόεσσα τέτυκται,595
αἰεὶ δάκρυσʼ ἐμοῖσι πεφυρμένη, ἐξ οὗ Ὀδυσσεὺς
ᾤχετʼ ἐποψόμενος Κακοΐλιον οὐκ ὀνομαστήν.
ἔνθα κε λεξαίμην· σὺ δὲ λέξεο τῷδʼ ἐνὶ οἴκῳ,
ἢ χαμάδις στορέσας ἤ τοι κατὰ δέμνια θέντων.
ὣς εἰποῦσʼ ἀνέβαινʼ ὑπερώϊα σιγαλόεντα,600
οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι.
ἐς δʼ ὑπερῷʼ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶ
κλαῖεν ἔπειτʼ Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν, ὄφρα οἱ ὕπνον
ἡδὺν ἐπὶ βλεφάροισι βάλε γλαυκῶπις Ἀθήνη.
notes
577 ῥηΐτατ(α): “most easily,” adverbial superlative > ῥᾴδιος.
577 ἐντανύσῃ: 3rd sing. aor. act. subj. > ἐτανύω.
577 βιὸν: “bow.”
578 διοϊστεύσῃ: “shoots an arrow through (gen.).”
580 τοῦ ποτὲ μεμνήσεσθαι ὀΐομαι: “which I think I will always remember.”
584 ἀνάβαλλε: “put off,” “postpone” (LSJ ἀναβάλλω A.II.1).
584 δόμοις ἔνι: anastrophe.
585 πρὶν …, πρὶν: only the second πρίν (“before”) is translated in English. πρίν is followed by an accusative subject and an infinitive (Smyth 2453).
589 μοι: with παρήμενος ( > παρήμαι).
590 τέρπειν: supply με as the object.
590 χυθείη: 3rd sing. aor. pass. opt. > χέω.
592 ἑκάστῳ: probably “(a proper portion) for each thing” (neut.).
596 δάκρυσ(ι): dat. pl.
596 ἐξ οὗ: “since,” “from the time (when).”
597 ἐποψόμενος: fut. mid. ptc. > ἐφοράω, expressing purpose.
599 στορέσας: masc. nom. sing. aor. act. ptc. > στόρνυμι / στορέννυμι.
599 κατὰ … θέντων: “let them (the maids) prepare,” 3rd pl. aor. act. imperat., tmesis > κατατίθημι. Merry notes a “slight anacolouthon” (Smyth 3004) in this line, which shifts from the participle στορέσας to the imperative.
603 ὄφρα: “until.”