Selection 12 (1.17.1-10)
[1.17.1] Dērīdeantur nunc philosophī quod dē speculī nātūrā disserant, quod inquīrant quid ita faciēs nostra nōbīs et quidem in nōs obversa reddātur, quid sibi rērum nātūra voluerit quae, cum vēra corpora ēdidisset, etiam simulācra eōrum aspicī voluit, [1.17.2] quōrsus pertinuerit hanc comparāre māteriam excipiendārum imāginum potentem; nōn in hoc scīlicet ut ad speculum barbam vellerēmus aut ut faciem virī polīrēmus (in nūllā rē illa luxuriae negōtium gessit).
6.25
Inde Caesar bellīs cīvīlibus tōtō orbe conpositīs Rōmam rediit. Agere īnsolentius coepit et contrā cōnsuētūdinem Rōmānae lībertātis. Cum ergō et honōrēs ex suā voluntāte praestāret, quī ā populō anteā dēferēbantur, nec senātuī ad sē venientī adsurgeret aliaque rēgia et paene tyrannica faceret, coniūrātum est in eum ā sexāgintā vel amplius senātōribus equitibusque Rōmānīs. Praecipuī fuērunt inter coniūrātōs duo Brūtī ex eō genere Brūtī, quī prīmus Rōmae consul fuerat et rēgēs expulerat, et C. Cassius et Servīlius Casca.
6.22
(1) Mox Caesar Alexandrīam vēnit. Ipsī quoque Ptolemaeus parāre voluit īnsidiās, quā causā bellum rēgī inlātum est. Victus in Nīlō periit inventumque est corpus eius cum lōrīcā aureā.
(2) Caesar Alexandrīā potītus regnum Cleopatrae dedit, Ptolemaeī sorōrī, cum quā consuetudinem stuprī habuerat. Rediēns inde Caesar Pharnacēn, Mithridātis Māgnī fīlium, quī Pompēiō in auxiliō apud Thessaliam fuerat, rebellantem in Pontō et multās populī Rōmānī prōvinciās occupantem vīcit aciē, posteā ad mortem coēgit.
6.20
(1) Caesar vacuam urbem ingressus dictātōrem sē fēcit, inde Hispāniās petiit. Ibi Pompeiī exercitūs validissimōs et fortissimōs cum tribus ducibus, L. Āfraniō, M. Petreiō, M. Varrōne, superāvit.
(2) Inde regressus in Graeciam trānsiit, adversum Pompēium dīmicāvit. Prīmō proeliō victus est et fugātus, ēvāsit tamen, quia nocte interveniente Pompēius sequī nōluit, dīxitque Caesar nec Pompēium scīre vincere et illō tantum diē sē potuisse superārī.
6.17
(1) Annō urbis conditae sexcentēsimō nōnāgēsimō tertiō C. Iūlius Caesar, quī posteā imperāvit, cum L. Bibulō cōnsul est factus; dēcrēta est eī Gallia et Īllyricum cum legiōnibus decem.
(2) Is prīmus vīcit Helvētiōs, quī nunc Sēquanī appellantur, deinde vincendō per bella gravissima ūsque ad Ōceanum Britannicum prōcessit.
6.10
Alter autem Lūcullus, quī Macedoniam administrābat, Bessīs prīmus Rōmānōrum intulit bellum atque eōs ingentī proeliō in Haemō monte superāvit. Oppidum Uscudamam, quod Bessī habitābant, eōdem diē, quō adgressus est, vīcit, Cabylēn cēpit, ūsque ad Dānuvium penetrāvit. Inde multās suprā Pontum positās cīvitātēs adgressus est. Illīc Appolloniam ēvertit, Callatim, Parthenopolim, Tomōs, Histrum, Burziaonem cēpit bellōque cōnfectō Rōmam rediit. Ambō tamen triumphāvērunt, Lūcullus, quī contrā Mithridātēn pūgnāverat, māiore glōriā, cum tantōrum rēgnōrum victor redīsset.
6.9
(1) Ergō Lūcullus repetēns hostem fugātum etiam rēgnum Tigrānis, quī Armenīīs imperābat, ingressus est. Tigrānocertam, cīvitātem Arzanēnae, nōbilissimam rēgnī Armeniacī, cēpit, ipsum rēgem cum septem mīlibus quīngentīs clībanāriīs et centum mīlibus sagittāriōrum et armātōrum venientem decem et octō mīlia mīlitum habēns ita vīcit, ut māgnam partem Armeniōrum dēlēverit. Inde Nisibīn profectus eam quoque cīvitātem cum rēgis frātre cēpit.