ἔνθα μὲν ἑπτάετες μένον αὐτόθι, πολλὰ δʼἄγειρα285
χρήματʼ ἀνʼ Αἰγυπτίους ἄνδρας· δίδοσαν γὰρἅπαντες.
ἀλλʼ ὅτε δὴ ὄγδοόν μοι ἐπιπλόμενον ἔτοςἦλθεν,
δὴ τότε Φοῖνιξ ἦλθεν ἀνὴρ ἀπατήλια εἰδώς,
τρώκτης, ὃς δὴ πολλὰ κάκʼ ἀνθρώποισινἐώργει·
ὅς μʼ ἄγε παρπεπιθὼν ᾗσι φρεσίν, ὄφρʼἱκόμεσθα290
Φοινίκην, ὅθι τοῦ γε δόμοι καὶ κτήματʼ ἔκειτο.
ἔνθα παρʼ αὐτῷ μεῖνα τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν.
ἀλλʼ ὅτε δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο
ἄψ περιτελλομένου ἔτεος καὶ ἐπήλυθον ὧραι,
ἐς Λιβύην μʼ ἐπὶ νηὸς ἐέσσατο ποντοπόροιο295
ψεύδεα βουλεύσας, ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι,
κεῖθι δέ μʼ ὡς περάσειε καὶ ἄσπετον ὦνονἕλοιτο.
τῷ ἑπόμην ἐπὶ νηός, ὀϊόμενός περ, ἀνάγκῃ.
ἡ δʼ ἔθεεν Βορέῃ ἀνέμῳ ἀκραέϊ καλῷ,
μέσσον ὑπὲρ Κρήτης· Ζεὺς δέ σφισι μήδετʼὄλεθρον.300
ἀλλʼ ὅτε δὴ Κρήτην μὲν ἐλείπομεν, οὐδέ τιςἄλλη
φαίνετο γαιάων, ἀλλʼ οὐρανὸς ἠδὲ θάλασσα,
δὴ τότε κυανέην νεφέλην ἔστησε Κρονίων
νηὸς ὕπερ γλαφυρῆς, ἤχλυσε δὲ πόντος ὑπʼαὐτῆς.
Ζεὺς δʼ ἄμυδις βρόντησε καὶ ἔμβαλε νηῒκεραυνόν·305
ἡ δʼ ἐλελίχθη πᾶσα Διὸς πληγεῖσα κεραυνῷ,
ἐν δὲ θεείου πλῆτο· πέσον δʼ ἐκ νηὸς ἅπαντες.
οἱ δὲ κορώνῃσιν ἴκελοι περὶ νῆα μέλαιναν
κύμασιν ἐμφορέοντο· θεὸς δʼ ἀποαίνυτο νόστον.
αὐτὰρ ἐμοὶ Ζεὺς αὐτός, ἔχοντί περ ἄλγεα θυμῷ,310
ἱστὸν ἀμαιμάκετον νηὸς κυανοπρῴροιο
ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν, ὅπως ἔτι πῆμα φύγοιμι.
τῷ ῥα περιπλεχθεὶς φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν.
ἐννῆμαρ φερόμην, δεκάτῃ δέ με νυκτὶ μελαίνῃ
γαίῃ Θεσπρωτῶν πέλασεν μέγα κῦμα κυλίνδον.315
ἔνθα με Θεσπρωτῶν βασιλεὺς ἐκομίσσατοΦείδων
ἥρως ἀπριάτην· τοῦ γὰρ φίλος υἱὸς ἐπελθὼν
αἴθρῳ καὶ καμάτῳ δεδμημένον ἦγεν ἐς οἶκον,
χειρὸς ἀναστήσας, ὄφρʼ ἵκετο δώματα πατρός·
ἀμφὶ δέ με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα ἕσσεν.320
notes
286 ἀν(ὰ): “among” (LSJ ἀνά C.I.3).
288 εἰδώς: ptc. > οἶδα, often used with a neuter plural adjective to describe a person’s character.
289 ἐώργει: 3rd sing. plupf. act. indic. > ἔρδω.
290 ἄγε: unaugmented 3rd sing. impf. act. indic. > ἄγω.
295 ἐέσσατο: “sat (me) down,” “put (me) on board,” 3rd sing. aor. mid. indic. > ἵζω. “A unique form of the aorist middle of ἵζω used in a causal sense” (Stanford).
296 δέ: “but, in fact,” giving the real reason for sending Odysseus to Libya, as opposed to the false pretext (ἵνα …. ἄγοιμι).
299 ἡ: the ship.
300 μέσσον: “mid-sea.”
300 ὑπὲρ: probably “off the coast of” (LSJ ὑπέρ A.I.1.b), rather than “above” or, as Stanford suggests, “north of.”
306 ἡ: the ship.
306 πληγεῖσα: fem. nom. sing. aor. pass. ptc. > πλήσσω.
307 ἐν … πλῆτο: “it was full of (gen.),” tmesis > ἐμπίμπλημι.
309 ἀποαίνυτο: 3rd sing. impf. mid. indic. > ἀπαίνυμαι.
311 ἀμαιμάκετον: probably “resistant to strain.” The adjective, with the meaning “irresistible,” is used of the Chimaera in the Iliad. Autenrieth and Cunliffe define it as “huge” (Logeion ἀμαιμάκετος).
313 τῷ: the mast. Dative with περιπλεχθεὶς.
313 περιπλεχθεὶς: masc. nom. sing. aor. pass. ptc. > περιπλέκω.
315 γαίῃ: dative with πέλασεν.
315 Θεσπρωτῶν: Thesprotia is a part of Epirus, on the west coast of Greece, opposite the island of Corcyra.
315 πέλασεν: “brought (acc.) near to (dat.)” (LSJ πελάζω B.I.1).
318 αἴθρῳ καὶ καμάτῳ: dative of means with δεδμημένον.
318 δεδμημένον: masc. acc. sing. pf. pass. ptc. > δαμάζω.
319 χειρὸς: “by the hand” (Smyth 1346).
319 ὄφρ(α): “until” (LSJ ὄφρα B.II.1).