ἡ μὲν ἄρʼ ὣς ἀγόρευε μετὰ δμῳῇσι γυναιξίν,505
ἡμένη ἐν θαλάμῳ· ὁ δʼ ἐδείπνεε δῖος Ὀδυσσεύς·
ἡ δʼ ἐπὶ οἷ καλέσασα προσηύδα δῖον ὑφορβόν·
ἔρχεο, δῖʼ Εὔμαιε, κιὼν τὸν ξεῖνον ἄνωχθι
ἐλθέμεν, ὄφρα τί μιν προσπτύξομαι ἠδʼ ἐρέωμαι
εἴ που Ὀδυσσῆος ταλασίφρονος ἠὲ πέπυσται510
ἢ ἴδεν ὀφθαλμοῖσι· πολυπλάγκτῳ γὰρ ἔοικε.
τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα
εἰ γάρ τοι, βασίλεια, σιωπήσειαν Ἀχαιοί·
οἷʼ ὅ γε μυθεῖται, θέλγοιτό κέ τοι φίλον ἦτορ.
τρεῖς γὰρ δή μιν νύκτας ἔχον, τρία δʼ ἤματʼ ἔρυξα515
ἐν κλισίῃ· πρῶτον γὰρ ἔμʼ ἵκετο νηὸς ἀποδράς·
ἀλλʼ οὔ πω κακότητα διήνυσεν ἣν ἀγορεύων.
ὡς δʼ ὅτʼ ἀοιδὸν ἀνὴρ ποτιδέρκεται, ὅς τε θεῶν ἒξ
ἀείδει δεδαὼς ἔπεʼ ἱμερόεντα βροτοῖσι,
τοῦ δʼ ἄμοτον μεμάασιν ἀκουέμεν, ὁππότʼ ἀείδῃ·520
ὣς ἐμὲ κεῖνος ἔθελγε παρήμενος ἐν μεγάροισι.
φησὶ δʼ Ὀδυσσῆος ξεῖνος πατρώϊος εἶναι,
Κρήτῃ ναιετάων, ὅθι Μίνωος γένος ἐστίν.
ἔνθεν δὴ νῦν δεῦρο τόδʼ ἵκετο πήματα πάσχων,
προπροκυλινδόμενος· στεῦται δʼ Ὀδυσῆος ἀκοῦσαι,525
ἀγχοῦ, Θεσπρωτῶν ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ,
ζωοῦ· πολλὰ δʼ ἄγει κειμήλια ὅνδε δόμονδε.
τὸν δʼ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·
ἔρχεο, δεῦρο κάλεσσον, ἵνʼ ἀντίον αὐτὸς ἐνίσπῃ.
οὗτοι δʼ ἠὲ θύρῃσι καθήμενοι ἑψιαάσθων530
ἢ αὐτοῦ κατὰ δώματʼ, ἐπεί σφισι θυμὸς ἐΰφρων.
αὐτῶν μὲν γὰρ κτήματʼ ἀκήρατα κεῖτʼ ἐνὶ οἴκῳ,
σῖτος καὶ μέθυ ἡδύ· τὰ μὲν οἰκῆες ἔδουσιν,
οἱ δʼ εἰς ἡμέτερον πωλεύμενοι ἤματα πάντα,
βοῦς ἱερεύοντες καὶ ὄϊς καὶ πίονας αἶγας,535
εἰλαπινάζουσιν πίνουσί τε αἴθοπα οἶνον,
μαψιδίως· τὰ δὲ πολλὰ κατάνεται. οὐ γὰρ ἔπʼ ἀνήρ,
οἷος Ὀδυσσεὺς ἔσκεν, ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι.
εἰ δʼ Ὀδυσεὺς ἔλθοι καὶ ἵκοιτʼ ἐς πατρίδα γαῖαν,
αἶψά κε σὺν ᾧ παιδὶ βίας ἀποτίσεται ἀνδρῶν.540
ὣς φάτο, Τηλέμαχος δὲ μέγʼ ἔπταρεν, ἀμφὶ δὲ δῶμα
σμερδαλέον κονάβησε· γέλασσε δὲ Πηνελόπεια,
αἶψα δʼ ἄρʼ Εὔμαιον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
ἔρχεό μοι, τὸν ξεῖνον ἐναντίον ὧδε κάλεσσον.
οὐχ ὁράᾳς ὅ μοι υἱὸς ἐπέπταρε πᾶσιν ἔπεσσι;545
τῷ κε καὶ οὐκ ἀτελὴς θάνατος μνηστῆρσι γένοιτο
πᾶσι μάλʼ, οὐδέ κέ τις θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξει.
ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
αἴ κʼ αὐτὸν γνώω νημερτέα πάντʼ ἐνέποντα,
ἕσσω μιν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, εἵματα καλά.550
ὣς φάτο, βῆ δὲ συφορβός, ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσεν·
ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
ξεῖνε πάτερ, καλέει σε περίφρων Πηνελόπεια,
μήτηρ Τηλεμάχοιο· μεταλλῆσαί τί ἑ θυμὸς
ἀμφὶ πόσει κέλεται, καὶ κήδεά περ πεπαθυίῃ.555
εἰ δέ κέ σε γνώῃ νημερτέα πάντʼ ἐνέποντα,
ἕσσει σε χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, τῶν σὺ μάλιστα
χρηΐζεις· σῖτον δὲ καὶ αἰτίζων κατὰ δῆμον
γαστέρα βοσκήσεις· δώσει δέ τοι ὅς κʼ ἐθέλῃσι.
notes
Penelope sends for the stranger.
508 ἄνωχθι: imperat. > ἄνωγα.
514 οἷ(α): “with such things as” (LSJ οἷος II.2).
515 μιν … ἔχον: “I had him at my house” (LSJ ἔχω A.I.5).
516 ἀποδράς: masc. nom. sing. aor. act. ptc. > ἀποδιδράσκω. With a genitive of separation (Smyth 1392).
517 κακότητα … ἣν: “his misfortunes.” ἣν here is a possessive pronoun.
517 ἀγορεύων: supplementary ptc., with διήνυσεν (LSJ διανύω, Smyth 2098).
518 ὡς δ᾽ ὅτ(ε): introducing a simile.
518 ποτιδέρκεται: = προσδέρκεται.
518 θεῶν ἒξ: anastrophe.
519 δεδαὼς: masc. nom. sing. pf. act. ptc. > δάω.
525 στεῦται: “he insists that …”
530 οὗτοι: the suitors.
530 θύρῃσι: “in the doorway,” dative of place.
530 ἑψιαάσθων: 3rd pl. imperat. > ἐψιάομαι.
534 εἰς ἡμέτερον: supply δῶμα.
534 πωλεύμενοι: “coming and going” > πωλέομαι / πωλεῦμαι.
537 ἔπ᾽: “is here,” ἔπεστι.
538 ἀρὴν: “destruction.”
540 κε … ἀποτίσεται: κε with the future indicative, roughly equivalent to the future indicative alone, in the apodosis of a future less vivid conditional (Smyth 2334b).
541 ἔπταρεν: 3rd sing. aor. act. indic. > πταίρω.
545 ὅ: “that,” ὅτι (Smyth 2578).
550 ἕσσω: 1st sing. fut. act. indic. > ἕννυμι. With a double accusative (1628).
555 πεπαθυίῃ: fem. dat. sing. pf. act. ptc. > πάσχω. The dative agrees with an implied dative object of κέλεται (Smyth 1464): ἑ θυμὸς … κέλεται [Πενελόπειᾳ], καὶ κήδεά περ πεπαθυίῃ.
557 τῶν: gen., with χρηΐζεις (Smyth 1396).