ἦ ῥα καὶ ἄργματα θῦσε θεοῖς αἰειγενέτῃσι,

σπείσας δʼ αἴθοπα οἶνον Ὀδυσσῆϊ πτολιπόρθῳ

ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν· ὁ δʼ ἕζετο ᾗ παρὰ μοίρῃ.

σῖτον δέ σφιν ἔνειμε Μεσαύλιος, ὅν ῥα συβώτης

αὐτὸς κτήσατο οἶος ἀποιχομένοιο ἄνακτος,450

νόσφιν δεσποίνης καὶ Λαέρταο γέροντος·

πὰρ δʼ ἄρα μιν Ταφίων πρίατο κτεάτεσσινἑοῖσιν.

οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖραςἴαλλον.

αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,

σῖτον μέν σφιν ἀφεῖλε Μεσαύλιος, οἱ δʼ ἐπὶκοῖτον455

σίτου καὶ κρειῶν κεκορημένοι ἐσσεύοντο.

νὺξ δʼ ἄρʼ ἐπῆλθε κακὴ σκοτομήνιος, ὗε δʼ ἄραΖεὺς

πάννυχος, αὐτὰρ ἄη Ζέφυρος μέγας αἰὲνἔφυδρος.

τοῖς δʼ Ὀδυσεὺς μετέειπε, συβώτεω πειρητίζων,

εἴ πώς οἱ ἐκδὺς χλαῖναν πόροι, ἤ τινʼ ἑταίρων460

ἄλλον ἐποτρύνειεν, ἐπεί ἑο κήδετο λίην·

κέκλυθι νῦν, Εὔμαιε καὶ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι,

εὐξάμενός τι ἔπος ἐρέω· οἶνος γὰρ ἀνώγει

ἠλεός, ὅς τʼ ἐφέηκε πολύφρονά περ μάλʼ ἀεῖσαι

καί θʼ ἁπαλὸν γελάσαι, καί τʼ ὀρχήσασθαιἀνῆκε,465

καί τι ἔπος προέηκεν ὅ περ τʼ ἄρρητον ἄμεινον.

ἀλλʼ ἐπεὶ οὖν τὸ πρῶτον ἀνέκραγον, οὐκἐπικεύσω.

εἴθʼ ὣς ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη,

ὡς ὅθʼ ὑπὸ Τροίην λόχον ἤγομεν ἀρτύναντες.

ἡγείσθην δʼ Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Μενέλαος,470

τοῖσι δʼ ἅμα τρίτος ἄρχον ἐγών· αὐτοὶ γὰρἄνωγον.

ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἱκόμεσθα ποτὶ πτόλιν αἰπύ τετεῖχος,

ἡμεῖς μὲν περὶ ἄστυ κατὰ ῥωπήϊα πυκνά,

ἂν δόνακας καὶ ἕλος, ὑπὸ τεύχεσι πεπτηῶτες

κείμεθα. νὺξ δʼ ἄρʼ ἐπῆλθε κακὴ Βορέαοπεσόντος,475

πηγυλίς· αὐτὰρ ὕπερθε χιὼν γένετʼ ἠΰτε πάχνη,

ψυχρή, καὶ σακέεσσι περιτρέφετο κρύσταλλος.

ἔνθʼ ἄλλοι πάντες χλαίνας ἔχον ἠδὲ χιτῶνας,

εὗδον δʼ εὔκηλοι, σάκεσιν εἰλυμένοι ὤμους·

αὐτὰρ ἐγὼ χλαῖναν μὲν ἰὼν ἑτάροισιν ἔλειπον480

ἀφραδίῃς, ἐπεὶ οὐκ ἐφάμην ῥιγωσέμεν ἔμπης,

ἀλλʼ ἑπόμην σάκος οἶον ἔχων καὶ ζῶμα φαεινόν.

ἀλλʼ ὅτε δὴ τρίχα νυκτὸς ἔην, μετὰ δʼ ἄστραβεβήκει,

καὶ τότʼ ἐγὼν Ὀδυσῆα προσηύδων ἐγγὺς ἐόντα

ἀγκῶνι νύξας· ὁ δʼ ἄρʼ ἐμμαπέως ὑπάκουσε·485

διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,

οὔ τοι ἔτι ζωοῖσι μετέσσομαι, ἀλλά με χεῖμα

δάμναται· οὐ γὰρ ἔχω χλαῖναν· παρά μʼ ἤπαφεδαίμων

οἰοχίτωνʼ ἔμεναι· νῦν δʼ οὐκέτι φυκτὰ πέλονται.

ὣς ἐφάμην, ὁ δʼ ἔπειτα νόον σχέθε τόνδʼ ἐνὶθυμῷ,490

οἷος κεῖνος ἔην βουλευέμεν ἠδὲ μάχεσθαι·

φθεγξάμενος δʼ ὀλίγῃ ὀπί με πρὸς μῦθον ἔειπε·

σίγα νῦν, μή τίς σευ Ἀχαιῶν ἄλλος ἀκούσῃ.

ἦ καὶ ἐπʼ ἀγκῶνος κεφαλὴν σχέθεν εἶπέ τεμῦθον·

κλῦτε, φίλοι· θεῖός μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειρος.495

λίην γὰρ νηῶν ἑκὰς ἤλθομεν· ἀλλά τις εἴη

εἰπεῖν Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι, ποιμένι λαῶν,

εἰ πλέονας παρὰ ναῦφιν ἐποτρύνειε νέεσθαι.

ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα Θόας, Ἀνδραίμονοςυἱός,

καρπαλίμως, ἀπὸ δὲ χλαῖναν θέτοφοινικόεσσαν,500

βῆ δὲ θέειν ἐπὶ νῆας· ἐγὼ δʼ ἐνὶ εἵματι κείνου

κείμην ἀσπασίως, φάε δὲ χρυσόθρονος Ἠώς.

ὣς νῦν ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη·

δοίη κέν τις χλαῖναν ἐνὶ σταθμοῖσι συφορβῶν,

ἀμφότερον, φιλότητι καὶ αἰδοῖ φωτὸς ἑῆος·505

νῦν δέ μʼ ἀτιμάζουσι κακὰ χροῒ εἵματʼ ἔχοντα.

τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιεσυβῶτα·

ὦ γέρον, αἶνος μέν τοι ἀμύμων, ὃν κατέλεξας,

οὐδέ τί πω παρὰ μοῖραν ἔπος νηκερδὲς ἔειπες·

τῷ οὔτʼ ἐσθῆτος δευήσεαι οὔτε τευ ἄλλου,510

ὧν ἐπέοιχʼ ἱκέτην ταλαπείριον ἀντιάσαντα,

νῦν· ἀτὰρ ἠῶθέν γε τὰ σὰ ῥάκεα δνοπαλίξεις.

οὐ γὰρ πολλαὶ χλαῖναι ἐπημοιβοί τε χιτῶνες

ἐνθάδε ἕννυσθαι, μία δʼ οἴη φωτὶ ἑκάστῳ.

αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός,515

αὐτός τοι χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα δώσει,

πέμψει δʼ ὅππῃ σε κραδίη θυμός τε κελεύει.

ὣς εἰπὼν ἀνόρουσε, τίθει δʼ ἄρα οἱ πυρὸς ἐγγὺς

εὐνήν, ἐν δʼ ὀΐων τε καὶ αἰγῶν δέρματʼ ἔβαλλεν.

ἔνθʼ Ὀδυσεὺς κατέλεκτʼ· ἐπὶ δὲ χλαῖναν βάλεναὐτῷ520

πυκνὴν καὶ μεγάλην, ἥ οἱ παρεκέσκετʼ ἀμοιβάς,

ἕννυσθαι ὅτε τις χειμὼν ἔκπαγλος ὄροιτο.

ὣς ὁ μὲν ἔνθʼ Ὀδυσεὺς κοιμήσατο, τοὶ δὲ παρʼαὐτὸν

ἄνδρες κοιμήσαντο νεηνίαι· οὐδὲ συβώτῃ

ἥνδανεν αὐτόθι κοῖτος, ὑῶν ἄπο κοιμηθῆναι,525

ἀλλʼ ὅ γʼ ἄρʼ ἔξω ἰὼν ὡπλίζετο· χαῖρε δʼὈδυσσεύς,

ὅττι ῥά οἱ βιότου περικήδετο νόσφιν ἐόντος.

πρῶτον μὲν ξίφος ὀξὺ περὶ στιβαροῖς βάλετʼὤμοις,

ἀμφὶ δὲ χλαῖναν ἑέσσατʼ ἀλεξάνεμον, μάλαπυκνήν,

ἂν δὲ νάκην ἕλετʼ αἰγὸς ἐϋτρεφέος μεγάλοιο,530

εἵλετο δʼ ὀξὺν ἄκοντα, κυνῶν ἀλκτῆρα καὶἀνδρῶν.

βῆ δʼ ἴμεναι κείων ὅθι περ σύες ἀργιόδοντες

πέτρῃ ὕπο γλαφυρῇ εὗδον, Βορέω ὑπʼ ἰωγῇ.

    448  : “his.”

    450  ἀποιχομένοιο ἄνακτος: genitive absolute.

    452  πὰρ: “from,” with Ταφίων (LSJ παρά A.II.3).

    452  Ταφίων: legendary pirates (Smith Dictionary Taphiae).

    457  ὗε: impf. > ὕω.

    458  ἄη: impf. > ἄήμι.

    459  συβώτεω: masc. gen. sing., with πειρητίζων (LSJ πειρητίζω II.1).

    460  εἴ … πόροι: indirect question, introduced by πειρητίζων.

    461  ἑο: “him,” masc. gen. sing., with κήδετο (LSJ κήδω II).

    463  εὐξάμενός: “with a wish.”

    463  ἀνώγει: supply με with this verb and with ἐφέηκε in 464 and ἀνῆκε in 465.

    464  ἀεῖσαι: aor. act. infin. > ἀείδω.

    465  ἁπαλὸν: adverbial.

    467  ἀνέκραγον: 1st sing. aor. act. indic. > ἀνακράζω.

    468  ὣς … / ὡς: “so …, as …”

    468  μοι: dative of possession.

    473  περὶ … κατὰ …, / ἂν …, ὑπὸ …: this pile-up of prepositions is all dependent upon πεπτηῶτες.

    475  κείμεθα: unaugmented impf.

    477  σακέεσσι: dat., with περιτρέφετο.

    480  ἰὼν: “going,” “on the way out.”

    481  ἐφάμην: “I was not thinking that I …,” with infinitive.

    483  τρίχα νυκτὸς: “the third watch of the night.”

    483  μετὰ … βεβήκει: “had passed over (the zenith),” “had begun to set,” 3rd sing. pf. act. indic., tmesis > μεταβαίνω.

    488  δάμναται: δαμάζει (Cunliffe δάμνημι).

    488  παρά μ᾽ ἤπαφε: “misled,” 3rd sing. aor. act. indic., tmesis > παραπαφίσκω.

    491  οἷος κεῖνος ἔην: “he was the kind of man …”

    491  βουλευέμεν ἠδὲ μάχεσθαι: infins., defining the adjective οἷος (Smyth 2003).

    498  εἰ: “on the chance that …,” with optative (Smyth 2354).

    498  ναῦφιν: dat. pl. > ναῦς.

    500  ἀπὸ … θέτο: “took off,” > ἀποτίθημι.

    505  ἀμφότερον: “for two reasons,” “both …”

    505  ἑῆος: gen. > ἐύς. An objective genitive.

    510  ἐσθῆτος: gen., with δευήσεαι (Smyth 1396).

    510  δευήσεαι: 2nd sing. fut. mid. indic. > δεύω.

    510  τευ ἄλλου, ὧν …: “anything else of the things …,” “anything else that …” ὧν = τῶν ἅ, the relative pronoun assimilated to the partitive genitive after τευ ἄλλου (Smyth 2531).

    510  ἐπέοιχ’: ἐπέοικε, “it is fitting for (acc.) to (infin.) …” For the infinitive, supply ἔχειν or μὴ δεύεσθαι.

    512  δνοπαλίξεις: “you will shake (?)” (Heubeck/Hoekstra), “knock about in” (Merry). The meaning is unclear.

    513  ἐπημοιβοί: “changes” (of clothes).

    514  ἕννυσθαι: infinitive of purpose.

    518  πυρὸς: gen., with ἐγγὺς.

    519  ἐν: ἐν εὐνῇ or tmesis > ἐμβάλλω.

    520  ἐπὶ … βάλεν: “laid (acc.) on (dat.),” tmesis > ἐπιβάλλω.

    521  παρεκέσκετ(ο): 3rd sing. iterative impf. mid. indic. > παράκειμαι.

    522  ἕννυσθαι: infinitive of purpose.

    525  ὑῶν ἄπο: anastrophe.

    526  ἰὼν ὡπλίζετο: “got ready to go,” ἰὼν serves as a future active participle expressing purpose (Smyth 1880).

    527  ἐόντος: possessive gen., with βιότου, referring to Odysseus.

    530  ἂν … ἕλετ(ο): “picked up,” tmesis > ἀναιρέω.

    532  βῆ δ᾽ ἴμεναι κείων: “he went to lie down” (LSJ κείω (A)). κείων may be an asigmatic (lacking a sigma) future participle expressing purpose or, as LSJ suggests, a “desiderative” (expressing desire to do something, Smyth 868).

    533  Βορέω: “from the North Wind,” gen. sing.

    article nav
    Previous
    Next

    Suggested Citation

    Thomas Van Nortwick and Rob Hardy, Homer: Odyssey 5–12. Carlisle, Pennsylvania: Dickinson College Commentaries, 2024. ISBN: 978-1-947822-17-7 https://dcc.dickinson.edu/homer-odyssey/xiv-446%E2%80%93533