Nec satis terrae patent:
effrēgit ecce līmen īnfernī Iovis
et opīma vīctī rēgis ad superōs refert.48
vīdī ipsa, vīdī nocte discussā īnferūm50
et Dīte domitō spolia iactantem patrī
frāterna. cūr nōn vīnctum et oppressum trahit
ipsum catēnīs paria sortītum Iovī
Quae bella? quidquid horridum tellūs creat30
inimīca, quidquid pontus aut āēr tulit
terribile dīrum pestilēns ātrōx ferum,
frāctum atque domitum est. superat et crēscit malīs
īrāque nostrā fruitur; in laudēs suās
mea vertit odia; dum nimis saeva imperō,35
Sed sēro querimur; ūna mē dīra ac fera
Thēbāna tellūs mātribus sparsa impiīs20
quotiēns novercam fēcit! ēscendat licet
meumque uictrīx teneat Alcmēnē locum,
pariterque nātus astra prōmissa occupet,
in cuius ortūs mundus impendit diem
tardusque Eōō Phoebus effulsit marī25
[3.pr.1] Nōn praeterit mē, Lūcīlī virōrum optime, quam magnārum rērum fundāmenta pōnam senex, quī mundum circumīre cōnstituī et causās sēcrētaque eius ēruere atque aliīs nōscenda prōdere. quandō tam multa cōnsequar, tam sparsa colligam, tam occulta perspiciam? [3.pr.2] premit ā tergō senectūs et obicit annōs inter vāna studia cōnsūmptōs. tantō magis urgeāmus et damna aetātis male exēmptae labor sarciat. nox ad diem accēdat, occupātiōnēs recīdantur, patrimōniī longē ā dominō iacentis cūra solvātur, sibi tōtus animus vacet, et ad contemplātiōnem suī saltim in ipsō fīne respiciat.
ποικιλόθρον’ ἀθανάτ’ Ἀφρόδιτα,
παῖ Δίος δολόπλοκε, λίσσομαί σε,
μή μ’ ἄσαισι μηδ’ ὀνίαισι δάμνα,
πότνια, θῦμον,4
ἀλλὰ τυίδ’ ἔλθ’, αἴ ποτα κἀτέρωτα
τὰς ἔμας αὔδας ἀίοισα πήλοι
ἔκλυες, πάτρος δὲ δόμον λίποισα
χρύσιον ἦλθες8
ἄρμ’ ὐπασδεύξαισα· κάλοι δέ σ' ἆγον
ὤκεες στροῦθοι περὶ γᾶς μελαίνας
Iūno
Soror Tonantis – hoc enim sōlum mihi
nōmen relictum est – semper aliēnum Iovem
ac templa summī vidua dēseruī aetheris,
locumque caelō pulsa paelicibus dedī;
tellūs colenda est, paelicēs caelum tenent.5
hinc Arctos altā parte glaciālis polī
δεῦρύ μ’ ἐκ Κρήτας ἐπ[ὶ τόνδ]ε ναῦον
ἄγνον, ὄππ[ᾳ τοι] χάριεν μὲν ἄλσος
μαλί[αν], βῶμοι τεθυμιάμε-
νοι [λι]βανώντῳ·4
ἐν δ’ ὔδωρ ψῦχρον κελάδει δι’ ὔσδων
μαλίνων, βρόδοισι δὲ παῖς ὀ χῶρος
ἐσκίαστ’, αἰθυσσομένων δὲ φύλλων
κῶμα κατέρρει·8
ἐν δὲ λείμων ἰππόβοτος τέθαλεν
ἠρίνοισιν ἄνθεσιν, αἰ δ’ ἄηται
"ὣς φάσαν, ἀλλ᾽ οὐ πεῖθον ἐμὸν μεγαλήτορα θυμόν,500
ἀλλά μιν ἄψορρον προσέφην κεκοτηότι θυμῷ·
‘Κύκλωψ, αἴ κέν τίς σε καταθνητῶν ἀνθρώπων
ὀφθαλμοῦ εἴρηται ἀεικελίην ἀλαωτύν,
φάσθαι Ὀδυσσῆα πτολιπόρθιον ἐξαλαῶσαι,
υἱὸν Λαέρτεω, Ἰθάκῃ ἔνι οἰκί᾽ ἔχοντα.’505
ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ᾽ οἰμώξας ἠμείβετο μύθῳ·
‘ὢ πόποι, ἦ μάλα δή με παλαίφατα θέσφαθ᾽ ἱκάνει.
ἔσκε τις ἐνθάδε μάντις ἀνὴρ ἠύς τε μέγας τε,
Τήλεμος Εὐρυμίδης, ὃς μαντοσύνῃ ἐκέκαστο
