Tum vērō īnfēlīx Fātīs exterrita Dīdō450
mortem ōrat; taedet caelī convexa tuērī.
Quō magis inceptum peragat lūcemque relinquat,
vīdit, tūricremīs cum dōna impōneret ārīs,
(horrendum dictū) laticēs nigrēscere sacrōs
fūsaque in obscēnum sē vertere vīna cruōrem;455
Hoc vīsum nūllī, nōn ipsī effāta sorōrī.
Praetereā fuit in tēctīs dē marmore templum
coniugis antīquī, mīrō quod honōre colēbat,
velleribus niveīs et fēstā fronde revīnctum:
hinc exaudīrī vōcēs et verba vocantis460
vīsa virī, nox cum terrās obscūra tenēret,
sōlaque culminibus fērālī carmine būbō
saepe querī et longās in flētum dūcere vōcēs;
multaque praetereā vātum praedicta priōrum
terribilī monitū horrificant. Agit ipse furentem465
in somnīs ferus Aenēās, semperque relinquī
sōla sibī, semper longam incomitāta vidētur
īre viam et Tyriōs dēsertā quaerere terrā,
Eumenidum velutī dēmēns videt agmina Pentheus
et sōlem geminum et duplicēs sē ostendere Thēbās,470
aut Agamemnonius scaenīs agitātus Orestēs,
armātam facibus mātrem et serpentibus ātrīs
cum fugit ultrīcēsque sedent in līmine Dīrae.