Tālibus ex adytō dictīs Cūmaea Sibylla
horrendās canit ambāgēs antrōque remūgit,
obscūrīs vēra involvēns: ea frēna furentī100
concutit et stimulōs sub pectore vertit Apollō.
Ut prīmum cessit furor et rabida ōra quiērunt,
incipit Aenēās hērōs: 'Nōn ūlla labōrum,
ō virgō, nova mī faciēs inopīnave surgit;
omnia praecēpī atque animō mēcum ante perēgī.105
Ūnum ōrō: quandō hīc īnfernī iānua rēgis
dīcitur et tenebrōsa palūs Acheronte refūsō,
īre ad cōnspectum cārī genitōris et ōra
contingat; doceās iter et sacra ōstia pandās.
Illum ego per flammās et mīlle sequentia tēla110
ēripuī hīs umerīs mediōque ex hoste recēpī;
ille meum comitātus iter maria omnia mēcum
atque omnīs pelagīque minās caelīque ferēbat,
invalidus, vīrīs ultrā sortemque senectae.
Quīn, ut tē supplex peterem et tua līmina adīrem,115
īdem ōrāns mandāta dabat. Gnātīque patrisque,
alma, precor, miserēre (potes namque omnia, nec tē
nēquīquam lūcīs Hecatē praefēcit Avernīs),
Sī potuit Mānīs accersere coniugis Orpheus
Thrēïciā frētus citharā fidibusque canōrīs,120
sī frātrem Pollūx alternā morte redēmit
itque reditque viam totiēns. quid Thēsea, magnum
quid memorem Alcīdēn? Et mī genus ab Iove summō.'