Nūntius Anchīsae ad tumulum cuneōsque theātrī
incēnsās perfert nāvīs Eumēlus, et ipsī665
respiciunt ātram in nimbō volitāre favīllam.
Prīmus et Ascanius, cursūs ut laetus equestrīs
dūcēbat, sīc ācer equō turbāta petīvit
castra, nec exanimēs possunt retinēre magistrī.
'Quis furor iste novus? Quō nunc, quō tenditis' inquit670
'heu miserae cīvēs? Nōn hostem inimīcaque castra
Argīvum, vestrās spēs ūritis. Ēn, ego vester
Ascanius!'—Galeam ante pedēs prōiēcit inānem,
quā lūdō indūtus bellī simulācra ciēbat.
Accelerat simul Aenēās, simul agmina Teucrum.675
Ast illae dīversa metū per lītora passim
diffugiunt, silvāsque et sīcubi concava fūrtim
saxa petunt; piget inceptī lūcisque, suōsque
mūtātae agnōscunt excussaque pectore Iūnō est.