At regina noua pugnae conterrita sorte
flebat et ardentem generum moritura tenebat:55
'Turne, per has ego te lacrimas, per si quis Amatae
tangit honos animum: spes tu nunc una, senectae
tu requies miserae, decus imperiumque Latini
te penes, in te omnis domus inclinata recumbit.
unum oro: desiste manum committere Teucris.60
qui te cumque manent isto certamine casus
et me, Turne, manent; simul haec inuisa relinquam
lumina nec generum Aenean captiua uidebo.'
accepit uocem lacrimis Lauinia matris
flagrantis perfusa genas, cui plurimus ignem65
subiecit rubor et calefacta per ora cucurrit.
Indum sanguineo ueluti uiolauerit ostro
si quis ebur, aut mixta rubent ubi lilia multa
alba rosa, talis uirgo dabat ore colores.
illum turbat amor figitque in uirgine uultus;70
ardet in arma magis paucisque adfatur Amatam:
'Nē, quaesō, nē mē lacrimīs nēve ōmine tantō
prōsequere in dūrī certāmina Martis euntem,
ō māter; neque enim Turnō mora lībera mortis.
Nūntius haec, Idmōn, Phrygiō mea dicta tyrannō75
haud placitūra refer. cum prīmum crāstina caelō
pūniceīs invecta rotīs Aurōra rubēbit,
nōn Teucrōs agat in Rutulōs, Teucrum arma quiēscant
et Rutulī; nostrō dirimāmus sanguine bellum,
illō quaerātur coniūnx Lāvīnia campō.'80