[85] Nūper M. Aurēliō Scaurō postulante, quod is Ephesī sē quaestōrem vī prohibitum esse dīcēbat quō minus ē fānō Diānae servum suum, quī in illud asȳlum cōnfūgisset, abdūceret, Periclēs Ephesius, homō nōbilissimus, Rōmam ēvocātus est, quod auctor illīus iniūriae fuisse arguēbātur: tū, sī tē lēgātum ita Lampsacī tractātum esse senātum docuissēs ut tuī comitēs vulnerārentur, līctor occīderētur, ipse circumsessus paene incenderēre, eius autem reī ducēs et auctōrēs et prīncipēs fuisse, quōs scrībis, Themistagoram et Thessalum, quis nōn commovērētur, quis nōn ex iniūriā quae tibi esset facta sibi prōvidēret, quis nōn in eā rē causam tuam, perīculum commūne agī arbitrārētur? Etenim nōmen lēgātī eius modī esse dēbet quod nōn modo inter sociōrum iūra, sed etiam inter hostium tēla incolume versētur.
[86] Magnum hoc Lampsacēnum crīmen est libīdinis atque improbissimae cupiditātis: accipite nunc avāritiae prope modum in suō genere nōn levius ...
study aids
To support the claims advanced in the previous paragraph, Cicero now outlines an analogous incident in which the magistrate in charge acted as Verres ought to have done.
Grammar and Syntax:
- What construction is M. Aurelio Scauro postulante?
- Parse incenderere.
Style and Theme:
- Explore the similarities and differences in Cicero’s portrayal of the incident involving M. Aurelius Scaurus and of Verres’ handling of the Lampsacus affair.