Tum pater Aenēās prōcēdere longius īrās
et saevīre animīs Entellum haud passus acerbīs,
sed fīnem imposuit pugnae fessumque Darēta
ēripuit mulcēns dictīs ac tālia fātur:
'Īnfēlīx, quae tanta animum dēmentia cēpit?465
Nōn vīrīs aliās conversaque nūmina sentīs?
Cēde deō.' Dīxitque et proelia vōce dirēmit.
Ast illum fīdī aequālēs genua aegra trahentem
iactantemque utrōque caput crassumque cruōrem
ōre ēiectantem mixtōsque in sanguine dentēs470
dūcunt ad nāvīs; galeamque ēnsemque vocātī
accipiunt, palmam Entellō taurumque relinquunt.
Hic victor superāns animīs taurōque superbus
'Nāte deā, vōsque haec' inquit 'cognōscite, Teucrī,
et mihi quae fuerint iuvenālī in corpore vīrēs475
et quā servētis revocātum ā morte Darēta.'
Dīxit, et adversī contrā stetit ōra iuvencī
quī dōnum astābat pugnae, dūrōsque reductā
lībrāvit dextrā media inter cornua caestūs
arduus, effrāctōque inlīsit in ossa cerebrō:480
sternitur exanimisque tremēns prōcumbit humī bōs.
Ille super tālīs effundit pectore vōcēs:
'Hanc tibi, Eryx, meliōrem animam prō morte Darētis
persolvō; hīc victor caestūs artemque repōnō.'