Tum vērō augurium Rutulī clāmōre salūtant
expediuntque manūs, prīmusque Tolumnius augur
'Hōc erat, hōc vōtīs' inquit 'quod saepe petīvī.
Accipiō agnōscōque deōs; mē, mē duce ferrum260
corripite, ō miserī, quōs improbus advena bellō
territat invalidās ut avīs, et lītora vestra
vī populat. petet ille fugam penitusque profundō
vēla dabit. Vōs ūnanimī dēnsēte catervās
et rēgem vōbīs pūgnā dēfendite raptum.'265
Dīxit, et adversōs tēlum contorsit in hostīs
prōcurrēns; sonitum dat strīdula cornus et aurās
certa secat. Simul hōc, simul ingēns clāmor et omnēs
turbātī cuneī calefactaque corda tumultū.
Hasta volāns, ut forte novem pulcherrima frātrum270
corpora cōnstiterant contrā, quōs fīda creārat
ūna tot Arcadiō coniūnx Tyrrhēna Gylippō,
hōrum ūnum ad medium, teritur quā sūtilis alvō
balteus et laterum iunctūrās fībula mordet,
ēgregium fōrmā iuvenem et fulgentibus armīs,275
trānsadigit costās fulvāque effundit harēnā.
At frātrēs, animōsa phalanx accēnsaque lūctū,
pars gladiōs stringunt manibus, pars missile ferrum
corripiunt caecīque ruunt. Quōs agmina contrā
prōcurrunt Laurentum, hinc dēnsī rūrsus inundant280
Trōes Agyllīnīque et pīctīs Arcades armīs:
sīc omnīs amor ūnus habet dēcernere ferrō.
Dīripuēre ārās, it tōtō turbida caelō
tempestās tēlōrum ac ferreus ingruit imber,
crātērāsque focōsque ferunt. Fugit ipse Latīnus285
pulsātōs referēns īnfectō foedere dīvōs.