At Venus haud animō nēquīquam exterrita māter370
Laurentumque minīs et dūrō mōta tumultū
Volcānum adloquitur, thalamōque haec coniugis aureō
incipit et dictīs dīvīnum aspīrat amōrem:
'Dum bellō Argolicī vāstābant Pergama rēgēs
dēbita cāsūrāsque inimīcīs īgnibus arcēs,375
nōn ūllum auxilium miserīs, nōn arma rogāvī
artis opisque tuae, nec tē, cārissime coniūnx,
incassumve tuōs voluī exercēre labōrēs,
quamvīs et Priamī dēbērem plūrima nātīs,
et dūrum Aenēae flēvissem saepe labōrem.380
Nunc Iovis imperiīs Rutulōrum cōnstitit ōrīs:
ergō eadem supplex veniō et sānctum mihi nūmen
arma rogō, genetrīx nātō. Tē fīlia Nēreī,
tē potuit lacrimīs Tīthōnia flectere coniūnx.
Aspice quī coeant populī, quae moenia clausīs385
ferrum acuant portīs in mē excidiumque meōrum.'
dixerat et niueis hinc atque hinc diua lacertis
cunctantem amplexu molli fouet. ille repente
accepit solitam flammam, notusque medullas
intrauit calor et labefacta per ossa cucurrit,390
non secus atque olim tonitru cum rupta corusco
ignea rima micans percurrit lumine nimbos;
sensit laeta dolis et formae conscia coniunx.
Tum pater aeternō fātur dēvinctus amōre:
'Quid causās petis ex altō? fīdūcia cessit395
quō tibi, dīva, meī? similis sī cūra fuisset,
tum quoque fās nōbīs Teucrōs armāre fuisset;
nec pater omnipotēns Trōiam nec Fāta vetābant
stāre decemque aliōs Priamum superesse per annōs.
Et nunc, sī bellāre parās atque haec tibi mēns est,400
quidquid in arte meā possum prōmittere cūrae,
quod fierī ferrō liquidōve potest ēlectrō,
quantum īgnēs animaeque valent, absiste precandō
vīribus indubitāre tuīs.' ea verba locūtus
optatos dedit amplexus placidumque petiuit405
coniugis infusus gremio per membra soporem.